Είμαστε Ξύπνιοι μέσα στα όνειρα Κάποιον Άλλων

Κάθε άνθρωπος αγαπητοί μου κρίνεται από τα έργα, τα λόγια, αλλά και τις σκέψεις του. Διότι οι σκέψεις είνε τα μυστικά ελατήρια της υπάρξεώς μας. Κάποιος σοφός έλεγε: Πέστε μου τι σκέπτεστε να σας πως τι είστε!

Αν σκέπτεστε γλέντια, διασκεδάσεις, ό,τι ικανοποιεί τη σάρκα, είστε οπαδοί του Επίκουρου που έλεγε "φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν".
Αν σκέπτεσται μεγαλεία του κόσμου, θέσεις, αξιώματα, κοινωνική προβολή, είστε φιλόδοξοι. Αν σκέπτεστε οικόπεδα, κτήματα, χρήματα, είστε φιλάργυροι.


Η Βασιλεία του Χριστού ήταν το θέμα του αποστόλου Παύλου!
"Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών"


Ποιοι είνε άξιοι για την βασιλεία του Θεού;
"Πάντων υμών μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού..."

Για κάποιους δυστυχώς η βασιλεία του Χριστού σήμερα έχει σβήσει. Κυριαρχούν οι κάτων βασιλείες,..η βασιλεία του μαμωνά όπου λατρεύεται το χρήμα, η βασιλεία των ηδονών όπου λατρεύονται οι αισθήσεις, η βασιλεία της δόξης, όπου λατρεύεται η ματαιότης, η βασιλεία της δυνάμεως όπου βασιλεύουν, οι στρατοί και τα όλπλα, η φωτιά και το ατσάλι. Σήμερα αυτές είνε οι βασιλείες "του κόσμου τούτου". Αλλά αυτές έχουν φέρει σύγχυσι. Καταντήσαμε να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε, ο καθένας μιλάει δική του γλώσσα.

Ο σημερινός κόσμος μοιάζει αδελφοί μου σαν το μπερδεμένο κουβάρι της γιαγιάς....έτσι το κατήντησαν τα κακά εγγόνια (δεξιοί, αριστεροί, μαύροι, άσπροι, όλων των ιδεολογιών). Τραβούν ο ένας απο δω - ο άλλος απο ΄κει να το ξεμπλέξουν, μα το μπλέκουν χειρότερα.
Αλλά όπως στο μπερδεμένο κουβάρι υπάρχει μια άκρη, που αν τη βρεις και την τραβήξεις ξεμπερδεύεται, έτσι και στη ζωή μας που είνε μπερδεμένη με χίλιους φόβους και συγχύσεις, υπάρχει η χρυσή κλωστή, που λύνει όλα τα προβλήματα. Είναι η πίστη στον βασιλέα Χριστό που είπε "Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού...και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
"Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δεν εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσαντες παντός αγαθού".

Επίσκοπος Αυγουστίνος.

κι είδα στο δρόμο του Θεού πως σβήνουνε οι πόνοι
κι αυτής της μίζερης ζωής ξανά το μέγα ψέμα.

Κι άλλη φορά χαράματα με πιάσανε τα κλάματα
στο άκουσμα της μέρας
κι ήρθε το φως και φίλησε το δάκρυ μου που κύλησε
και χάιδεψε ο αέρας.

Το MARKETING της Τρέλας

Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι στου Σεφέρη στο ποίημά του «Άδειες ψυχές».

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε

πηγάδια δεν έχουμε πηγές

μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι αυτές

που ηχούν

και που τις προσκυνάμε

Παρόμοιοι κι οι πιο κάτω στίχοι του Eliot στο ποίημά του «Έρημη χώρα» που παρουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο πεινασμένο, διψασμένο, σε αγωνία θανάτου.

Δεν έχει εδώ νερό

παρά μονάχα βράχια

βράχια χωρίς νερό

…………………………….

Μέσα στα βράχια

πώς να σταθούμε;

Πώς να στοχαστούμε;

Ξερός ο ιδρώς

και τα πόδια μεσ’ την άμμο.

Το φαινόμενο δεν λέει κάτι; Δεν είναι ενδεικτικό ότι κάτι λείπει από την ψυχή; Ότι διψάει όχι μόνον για όσα νομίζουμε, αλλά και για κάτι άλλο πιο μόνιμο και πιο αληθινό;

Ο Δαβίδ είχε δοκιμάσει όλες τις ανθρώπινες ικανοποιήσεις. Και στέμμα και πλούτη ανακτορικά και ηδονές και κατακτήσεις. Τίποτε όμως απ’ αυτά δεν τον γέμιζε. Η ψυχή του διψούσε με τόση δίψα τον Θεό, ώστε σε πολλούς στίχους των ψαλμών του να την εκφράζει, όπως και στον στίχο του 62ου ψαλμού λέει το «εδίψησέ σε η ψυχή μου».

Τη δίψα της ψυχής για το Θεό εκφράζουν διά πολλών οι Πατέρες της Ανατολικής Εκκλησίας στα συγγράμματά τους. Αυτή η δίψα μετουσιωνόταν σ’ αυτούς σε θερμό έρωτα και λατρεία ακατάπαυστη. «Και καμιά απόδειξη να μην είχαμε περί Θεού», λέει μεγάλος μουσουργός, «θα έμενε πάντα μια απόδειξη απόλυτα ανίκητη… η δίψα που έχουμε γι’ Αυτόν και η ορμή της ψυχής μας προς την αγάπη Του».

Γι’ αυτό και ο γνωστός Ιταλός συγγραφέας Παπίνι γράφει: «Ο πεινασμένος φαντάζεται ότι του λείπει το ψωμί, ενώ η πείνα του είναι για Σε. Ο διψασμένος ζητά νερό, ενώ διψά Εσένα».

Οι ψυχές μας σήμερα ζουν και κινούνται «ἐν γῇ ἑρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ» και δεν υπάρχει άλλη λύτρωση από την καταφυγή μας σε Κείνον ο οποίος είπε: «ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ιωαν. 7, 37).

Από το περιοδικό “Η Δράση μας”

Οι αιώνιοι απροσάρμοστοι της ζωής.

Οι λαϊκοί θυμόσοφοι
που τριγυρνούν ελεύθεροι, σαν αλήτες, μακριά από τον δήθεν καθωσπρεπισμό,
ρακένδυτοι αλλά πάντα αξιοπρεπείς, θυμίζουν και καυτηριάζουν τη δική μας ηθική ένδεια.



Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
......
Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
......
αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
......
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-
....
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Προφητικόν

Ο Χριστός ευθέως συνδέει την σωματική αρρώστια με την ύπαρξη της αμαρτίας, διδάσκοντας ότι η αμαρτία είναι μια πραγματικότητα στη ζωή, η άγνοια της οποίας έχει καταστροφικές συνέπειες στο σύνολο της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι όμως, οι φορείς του κοσμικού πνεύματος, σήμερα, χαμογελούν όταν η Εκκλησία ομιλεί περί αμαρτίας και την συνδέει με την κακοδαιμονία του σύγχρονου κόσμου. Άλλοτε, όμως, κατηγορούν δριμύτατα την Εκκλησία γιατί δήθεν χρησιμοποιεί ως φόβητρο την αμαρτία για να εξουσιάζει πνευματικά τους ανθρώπους, στερώντας τους το δικαίωμα της ελευθερίας.

Δωρίζεται προς όλους εκείνους που δε χρησιμοποιούν τις αδυναμίες τους, με περισσή θρασύτητα, ως όπλο εναντίον Του, αλλά αγωνίζονται, με ταπείνωση, για την υπέρβαση και την καταστολή τους.

ΤΑ OIΚΟΝΟΜΑΩ

Μια μέρα, εκεί που περπατούσε ο Νασρεντίν σ’ ένα στενό, ένας μάστορας που έφτιαχνε τα κεραμίδια σε μια στέγη, γλίστρησε κι ήρθε και…«προσγειώθηκε» πάνω στο Χότζα! Ο μάστορας δεν έπαθε τίποτα, αλλά ο Νασρεντίν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένο σβέρκο!
- Και τι δίδαγμα βγάζεις απ’ αυτό που σου συνέβη; τον ρώτησε ένας φίλος του που πήγε να τον δει, κι ο Χότζας του απάντησε:
- Να μην το βάζεις κάτω πιστεύοντας στο αναπόφευκτο, ακόμα κι όταν μια αιτία κάνει το αποτέλεσμα να μοιάζει αναπόφευκτο. Απέφευγε θεωρητικές υποθέσεις, όπως, «όταν ένας άνθρωπος πέσει από μία στέγη, αναπόφευκτα θα σπάσει τον σβέρκο του», γιατί όπως έδειξε αυτό που μου συνέβη, ο μάστορας έπεσε από τη στέγη, αλλά το δικό μου σβέρκο έσπασε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=2642#ixzz1PfOgfqsf

Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται

'Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια.Μα εκείνη δεν μ' αγαπά. Αυτή είναι η πραγματική, η αληθινή αλήθεια.
Η αλήθεια δεν μ' αγαπά.

Ξαναλέω, ξαναλέω. Ψέματα... Ψέματα...
Ψέματα για τα μεγάλα, ψέματα και για τα μικρά.Κι αν μου τύχει να πω την αλήθεια, καμιά φορά... κατά τύχη,

Και θα μου φαινόταν πολύ αστείο... αν με κατηγορούσατε εσείς...
Εσείς που λέτε ψέματα, εμένα που δεν λέω ψέματα ποτέ!

Εξωτερική ελευθερία

Στην Καρχηδόνα, σε μία σκοτεινή φυλακή βρέθηκε το αυτόγραφο ενός αγωνιστή, ο οποίος είχε βασανιστεί και επρόκειτο έπειτα από λίγο να μαρτυρήσει. Ιδού τι γράφει ο ομολογητής Λουκιανός: «Καταδικαστήκαμε κατά διαταγή του αυτοκράτορα Δέκιου να πεθάνουμε από πείνα και δίψα. Και μας έκλεισαν σε δύο κελλιά, χωρίς όμως η πείνα και η δίψα να φέρει κανένα αποτέλεσμα. Επί πλέον η ζέστη, η οποία μάς βασάνιζε ήταν τόση, ώστε κανείς δεν μπόρεσε να αντέξει. Τώρα είμαστε στο πλήρες φως». Στη συνέχεια ο ομολογητής αναφέρει τα ονόματα δεκαεπτά μαρτύρων, ανδρών και γυναικών, «οι οποίοι Θεού επιτρέποντος πέθαναν από πείνα στην φυλακή και των οποίων θα ακούσετε μετ’ ολίγον ότι είχαμε την τύχη».

Εδώ αποκαλύπτεται το στοιχείο του ηρωισμού ως έκφραση της ελευθερίας, το οποίο απορρίπτει και τις ζωτικές ανθρώπινες ανάγκες ή αμφισβητεί την κάθε εξωτερική αναγκαιότητα, ακόμα και αν αυτή λέγεται εξωτερική ελευθερία. Με μία τέτοια τοποθέτηση ο μάρτυρας θυσιάζει πάντα τη ζωή του για την πνευματική ελευθερία, αλλά ποτέ την πνευματική ελευθερία για τη ζωή. Την αντίφαση αυτή ίσως είναι δύσκολο να τη συλλάβει ο εμπειρικός άνθρωπος· για την ορθόδοξη όμως χριστιανική ηθική είναι μία βασική θέση, η βίωση της οποίας αποκαλύπτει ορθόδοξο ήθος.

Με την ελευθερία είναι συνδεδεμένη όχι τόσο η ζωή, όσο η πνευματική ποιότητα της ζωής, η αξία του ανθρώπινου προσώπου, η ψυχή. Αν χαθεί η πνευματική ποιότητα της ζωής, αν χαθεί η αξία του ανθρώπινου προσώπου, αν χαθεί η ψυχή, ποιο θα είναι το νόημα της ανθρώπινης υπάρξεως; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, το οποίο διαρκώς θέτει στον άνθρωπο η Εκκλησία επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Κυρίου: «τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά ζημιωθεί την ψυχή του;
πηγή:http://www.xfd.gr/κοινωνικά

Οδός ονείρων

Εγώ αθεράπευτα πιστός σε αυτό τον δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί, για να μαζέψω τα καινούργια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά πάλι σε μουσική....καληνύχτα!

Η ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
Περισσότερο κι από την άσκηση του σώματος, που αντιμάχεται τις άταχτες τάσεις της επιθυμίας, η άσκηση της ευσπλαχνίας και της συμπάθειας , που καθαρίζει το θυμικό, είναι απαραίτητη σ’ αυτόν που θέλει να εφαρμόσει τις εντολές του Κυρίου.
Η επιθετικότητα και η οξυθυμία, που μπαίνουν στην υπηρεσία του εγώ, είναι αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο περισσότερο στη βασιλεία της αγάπης. Και αν η αγάπη είναι μέσα μας το μάτι που βλέπει τον Θεό, αφού αυτή προπάντων μας κάνει σύμμορφους με Εκείνον, τίποτε δεν μπορεί να σκοτεινιάσει περισσότερο αυτό το μάτι από τον θυμό, το μίσος και τη μνησικακία.
Εκείνος που έχει έρωτα αληθινής προσευχής και οργίζεται ή μνησικακεί , είναι αξιοκατηγόρητος. Είναι όμοιος μ’ εκείνον που θέλει να βλέπει καθαρά και όμως ταράζει ο ίδιος τα μάτια του.
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής έχει σε πλάτος αναπτύξει αυτή την ευάγρια διδασκαλία σ’ έναν τόνο κάπως διαφορετικό:
Εκείνος που αγαπάει πάντως τον Χριστό, Τον μιμείται κατά δύναμη. Δηλαδή ο Χριστός δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους. Όταν του φέρονταν αχάριστα και τον βλασφημούσαν, μακροθυμούσε. Όταν τον χτυπούσαν και τον εσταύρωναν , υπέμενε μη σκεπτόμενος καθόλου κανένα κακό γι’ αυτούς. Αυτά δε τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρία αυτά απατάται εκείνος , π0ου νομίζει ότι αγαπάει τον Χριστό, ή θα τύχει της Βασιλείας Του. Διότι λέγει, “δεν θα μπει στη Βασιλεία των ουρανών αυτός που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που κάνει το θέλημά του Πατρός μου» ( Ματθ. 7, 21 ) . Και πάλι “αυτός που με αγαπά θα τηρήσει τις εντολές μου” ( Ιω.14, 15 ) .
Όλος ο σκοπός των εντολών του Σωτήρα είναι να ελευθερώσει τον νου από την ακρασία και το μίσος και να τον φέρει στην αγάπη αυτού και του πλησίον. Από αυτά τα δύο γεννιέται το φέγγος της κατ’ ενέργειαν αγίας γνώσεως.”
Αυτό το πνεύμα της ταπεινής αγάπης , της συμπάθειας και της οικουμενικής ευσπλαχνίας έχει καταγραφεί από όλους τους πνευματικούς δασκάλους του ησυχασμού. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος επιμένει σ’ αυτό εντελώς ιδιαίτερα:
Ιδού αδελφέ μου μια εντολή: Είθε να βαραίνει πάντα στη ζυγαριά σου το έλεος, ως τη στιγμή που θα νιώσεις μέσα σου το έλεος του Θεού προς τον κόσμο. Η κατάστασή μας θα γίνει έτσι καθρέπτης, όπου θα βλέπουμε μυστικά το θείο Πρωτότυπο, χάρη σ’ εκείνα που του ανήκουν κατ’ ουσίαν. Δια μέσου αυτών φωτιζόμεθα και πλησιάζουμε τον Θεό με το νου καθαρό…»

Από το βιβλίο: «Αρχιμ. Πλακίδα Deseille
Φιλοκαλία

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/04/blog-post_08.html#ixzz1PNXNJEaY

Ο ΚΑΝΕΝΑΣ Mr Nobody

Ο άνθρωπος, που περιβάλλεται με το θνητό υλικό σώμα, παρουσιάζεται ως ον ατελές, γιατί κινείται και ζει σε περιορισμένο χρόνο και χώρο. Ως πρότυπο, ως ιδανικό στην απόπειρα, στη διαρκή προσπάθεια τελειοποίησής του έχει τον `Αχρονο και `Αχωρο Δημιουργό του. Πλάστηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, κατά την Αγία Γραφή. Αυτό φανερώνει ότι ο άνθρωπος εν σπέρματι, εν δυνάμει, έχει την ικανότητα της πνευματικής και ηθικής ανόδου. Στην ικανότητα αυτή, στη δυνατότητα της ανέλιξης προς το καλύτερο, βρίσκεται το φως που λάμπει και φωτίζει το δρόμο προς την ευτυχία.

Όσο λοιπόν βρίσκεται καθένας σε ανώτερη βαθμίδα, τόσο και πιο ευτυχής είναι· όσο σε κατώτερη πνευματική και ηθική ανάπτυξη τόσο και πιο δυστυχής.

1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή μου όπως ήθελα και όχι όπως μου επέβαλαν

2. Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά

3. Μακάρι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου

4. Μακάρι να είχα διατηρήσει επαφή με τους φίλους μου

5. Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος

Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ένα από τα πλέον αναγκαία που ο άνθρωπος βιώνει τη θέληση με την πεποίθηση ότι το όραμα αυτό θα ολοκληρωθεί προς υψηλά ιδανικά για την ζωή του. Η ευτυχία και η χαρά προσφέρονται στην πορεία του μέσα από την δια-παιδαγώγηση του, την ανάπτυξη των παραδόσεων της φυλής του, και του τρόπου σκέψης του.

Αυτά όμως δεν είναι δυνατόν να δοθούν μόνα τους από τους ανθρώπους, αν δεν έχουν και την ενεργό δράση της Φύσης, αφού μέσα απ’ αυτήν θα αντλήσει, μεταξύ των άλλων, την όποια διδασκαλία. Ένα κομμάτι της χαράς που απολαμβάνει απ’ αυτά τα δώρα, είναι και η υγεία.

Οι άνθρωποι την συντηρούν στο διάστημα της ζωής τους, διατηρώντας την μέσα από το σύστημα που μας περιβάλλει και το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από μια ισορροπία, πνευματική και σωματική. Με λίγα λόγια, αυτό που ονομάζουμε υγεία επηρεάζεται από δύο παράγοντες:
Tην υγεία της ψυχής και την υγεία του σώματος.

Tο πρώτο, η υγεία της ψυχής, χορηγείται από το Άγιο Πνεύμα.
Το δεύτερο, η υγεία του σώματος, λαμβάνεται με την καθαρή τροφή. Τα δύο αυτά διαφορετικά «συστατικά» αλληλεπιδρούν με την ωφελιμότητα τους το ένα στο άλλο και συνυπάρχουν.
Δύο λοιπόν υπέροχα δώρα του Θεού.
Και τα δύο αμόλυντα, αυτούσια προσφέρονται ως υπάρχουν.

Ποιος Καλεί?....Come together right now over me

- Μερικές φορές κάποιος πληρώνει τα πιο πολλά για τα πράγματα που μπορεί να έχει δωρεάν.

Πολλές φορές ο κύκλος των συναναστροφών μας και οι φίλοι μας προδίδουν τις βαθύτερες επιδιώξεις μας και τον εσωτερικό μας κόσμο. Ως κοινωνικό δημιούργημα ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να δημιουργήση ωρισμένες σχέσεις με άλλους ανθρώπους που έχουν τα αυτά φρονήματα, την ίδια κλίση και το αυτό πολίτευμα.

Συντονίσου στο πολίτευμα της Αγάπης και στην δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ....όχι με τρόπο δυναστικό, ανελεύθερο, απολυταρχικό, αλλ΄ως "φωνή αύρας λεπτής" που θα ξεχυθεί σε έναν κόσμο αντιπνευματικό και πνευματομάχο, για να τον ζωογονήσει.



Σ'ευχαριστώ Αδερφέ μου, Πιστέ...
Δώσ' μου ένα σύνορο να περπατώ
Δώσ' μου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ
Δώσ' μου ένα όραμα να αντισταθώ
Δώσ' μου ένα παιδί να εξομολογηθώ
Δώσ' μου ένα φιλί να πλύνω το κακό
Ξύπνησε με το πρωί μ' ένα σκοπό
που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω. .......κι όλα αυτά Δωρεά του Αγίου Πνεύματος

"Ενός κακού μύρια έπονται"

Ο Αλάριχος επέστρεψε σαν Χίτλερ και τώρα φόρεσε τη νεώτερη προβιά της ΕΚΤ και των Γερμανικών πολυεθνικών. Πάντοτε δε, έβρισκε και πρόθυμους τσολιάδες για να ξεπουλήσουν ότι πολύτιμο έχει αυτή η χώρα. Αυτοί που ακόμα οφείλουν τις αποζήμιώσεις από το Ελληνικό ολοκαύτωμα και αρνούνται “με τσαμπουκά” να τις πληρώσουν έχουν το θράσος να εμφανίζονται ως κατήγοροι.


Δύο πράγματα είναι αχώριστα από το ψέμα, οι πολλές υποσχέσεις και οι πολλές δικαιολογίες Σααδή


Από αυτήν τη φοβερή απειλή βλασθαίνει η μεγάλη ελπίδα ότι στο άμεσο μέλλον θα υπερνικηθεί η καταπίεση και η βία, η βάρβαρη ανελευθερία, η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, η θηριωδία, ο φανατισμός και η αθλιότητα......."για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν ελένη"