Χρόνια και χρόνια, ώρες και στιγμές πάνε στο άπειρο με γνώρισμα το κενό, το άδειο και τούμπαλιν! Σε μια χώρα που το μόνο που ξέρει είναι Η αρχαία ελλάδα χωρίς καμία προσέγγιση ουσιαστική, μα μήτε εξέλιξη του νου στις αξίες, τα ιδανικά, τους θεσμούς, Τον Άνθρωπο Έλληνα!
Γίναμε ένα κράμα εισαγομένων ιδεών, εφαπτόμενες στις νευρώσεις που αναπτύξαμε όταν επιτρέψαμε και αποδεχθήκαμε την μόνιμη διακυβέρνηση απο Αποτυχημένους με πράξεις, Ανεγκέφαλους।
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και ο πλούτος αυτής της χώρας σε όλα τα επίπεδα φέρει την υπογραφή αυτών που πλήρωσαν με τους αγώνες, τους κόπους και την ίδια τους την ζωή। Το χώμα έχει ξεπληρωθεί με την μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει ένας Τόπος και δεν έχει το δικαίωμα κανείς επ' αυτής παρά μόνον οι κληρονόμοι της।
- Σε γνωρίζω από την κόψη
- του σπαθιού την τρομερή,
- σε γνωρίζω από την όψη
- που με βία μετράει τη γη.
- Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
- των Ελλήνων τα ιερά,
- και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
- χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
- Εκεί μέσα εκατοικούσες
- πικραμένη, εντροπαλή,
- κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
- «έλα πάλι», να σου πει.
- Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
- κι ήταν όλα σιωπηλά,
- γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
- και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου