Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Το Μυστήριο Της Αγάπης Του

Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις, 
η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις.

Πόσες φορές αλήθεια οι πιστοί που αγαπούν το Θεό δεν διερωτήθηκαν με ποιο τρόπο θα πρέπει να Του εκφράσουν την αγάπη τους;

Διηγήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος  «Από ένδεκα χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες. Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στο δάσος και συνέχιζα. Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήση όλα».

»Ήρθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιαστή να πιστέψω. Μιά σκιά, μια φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μούκοβε. Πήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή για ώρες, αλλά τίποτε. Στο τέλος τσακισμένος σταμάτησα. Μού ήρθε τότε στην σκέψη κάτι που μούχε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον οποίο εμίσησαν από φθόνο για την αρετή του και τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες του». Τότε είπα: «Αφού είναι τέτοιος, και άνθρωπος να ήταν, αξίζει να τον αγαπήσω, να τον υπακούσω και να θυσιασθώ γι Αυτόν. Δεν θέλω ούτε παράδεισο, ούτε τίποτε. Για την αγιότητά του και την καλωσύνη του αξίζει κάθε θυσία». (Καλός λογισμός και φιλότιμο).

»Ο Θεός περίμενε την αντιμετώπισή μου. Ύστερα από αυτό παρουσιάσθηκε ο ίδιος ο Χριστός μέσα σε άφθονο φως. Φαινόταν από την μέση και πάνω. Μέ κοίταξε με πολλή αγάπη και μου είπε: «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται». Τα λόγια αυτά ήταν γραμμένα και στο Ευαγγέλιο που κρατούσε ανοικτό στο αριστερό χέρι Του».

Το γεγονός αυτό διέλυσε στον δεκαπενταετή Αρσένιο τους λογισμούς αμφιβολίας, που τάραζαν την παιδική του ψυχή, και γνώρισε με την χάρι του Θεού τον Χριστό ως Θεό αληθινό και Σωτήρα του κόσμου. Βεβαιώθηκε για τον Θεάνθρωπο, όχι από άνθρωπο ή από βιβλία, αλλά από τον ίδιο τον Κύριο, που του αποκαλύφθηκε και μάλιστα σε τέτοια ηλικία.


πηγή "απόσπασμα":http://www.egolpion.com/vios_paisiou.el.aspx#ixzz2R2hN08k7


ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

5 σχόλια:

  1. Η ψυχή, είναι ζώσα ύπαρξη, απλή, ασώματη· η φύση της είναι
    αόρατη με τα μάτια του σώματος· είναι λογική και νοερή,
    χωρίς σχήμα· κατοικεί σε οργανικό σώμα και του παρέχει ζωή,
    ανάπτυξη, αντίληψη και γέννηση· δεν έχει τον νου σαν κάτι διαφορετικό από
    τον εαυτό της, αλλά σαν το πιο καθαρό στοιχείο της· διότι, όπως είναι
    το μάτι στο σώμα, έτσι είναι και ο νους για την ψυχή. Είναι αυτεξούσια και
    έχει θέληση και ενέργεια· είναι μεταβλητή, δηλαδή μεταβάλλεται σύμφωνα με
    τη θέλησή της, διότι είναι κτιστή. Όλα αυτά τα έχει λάβει με φυσική τάξη από
    τη χάρη του Δημιουργού της, η οποία της έδωσε και την ύπαρξη και τη φύση.
    Με πόσους τρόπους νοείται το ασώματο.

    Ο άνθρωπος συνδέεται με το λογικό του με τις ασώματες και νοερές φύσεις,
    διότι συλλογίζεται, σκέφτεται και κρίνει το καθετί· επιδιώκει τις αρετές και
    ποθεί την κορωνίδα των αρετών, εννοώ την ευσέβεια· γι’ αυτό και ο
    άνθρωπος είναι ένας μικρός κόσμος.

    Και ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο...

    πηγή: http://agiosdimitriossiatistas.webnode.gr



    Ομορφιά!!!!!!!!!!!

    Ειρηνικό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η έννοια της συνειδήσεως που είναι και η έννοια της ολότητος των εσωτερικών δεσμών και της εσωτερικής συνοχής, μέσα απο ένα κύτταρο "Cajal–Retzius" που εκράζει το Μυστήριο της Αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο!!!

      Είναι εντυπωσιακό ότι για κάθε νευρική οδό και συμπεριφορά, το γενετικό υλικό προκαθορίζει την ανάγκη, το είδος και το πλαίσιο παρέμβασης του περιβάλλοντος. Το ίδιο, δηλαδή, το κληρονομικό υλικό προβλέπει/απαιτεί μία ή περισσότερες χρονικές περιόδους κατά τις οποίες χρειάζεται επειγόντως κάποιας μορφής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Το ερώτημα είναι γιατί τα γονίδια και ο υλικός εγκέφαλος ξανοίγονται στην περιπέτεια της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Γιατί δεν απολαμβάνουν την αυτάρκεια του φυσικού συστήματος στο οποίο ανήκουν; Η λογική απάντηση είναι: «γιατί έτσι είναι σχεδιασμένα». Να αλληλεπιδρούν με τον κόσμο προκειμένου να αποκτούν εξελικτικό και οντογενετικό πλεονέκτημα. Να αλλάζουν επίπεδο λειτουργίας και να ξεφεύγουν από τον φυσικό προκαθορισμό της μη βιωμένης ύλης. Να είναι και να γίνονται. Με άλλα λόγια, άλλο πράγμα η φυσική χωρίς βίωμα και άλλο η φυσική (ο άνθρωπος) με βίωμα.
      Η πεποίθησή μας ότι έχουμε απόλυτη ελευθερία επιλογής αντιδράσεων/συμπεριφορών διασφαλίζει, ακόμη παραπάνω, τη συνέχεια ύπαρξης του εγκεφάλου μας. ..Ναι "Αυτός" τον Έπλασε!

      Διαγραφή
  2. Καρκίνος: Η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος

    http://troktiko.eu/2013/04/karkinos-i-teleia-lush-pou-vriskei-o-egefalos/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΟΥΤΩΣ ΑΣ ΛΑΜΨΗ ΤΟ ΦΩΣ ΣΑΣ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΔΙΑ ΝΑ ΙΔΩΣΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΕΡΓΑ,ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΩΣΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΑΣ ΤΟΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ.

    ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΔΕΡ ΜΟΥ!!!

    ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ.

    18 ευρώ κοινόχρηστα είχα…
    Χαλάλι η πνευμονία.

    ΧΑΧΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από την πίστη μας. Υπάρχει σήμερα, υπήρξε πάντα, θα υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα από εμάς. Εμείς έχουμε ανάγκη από το Θεό.

    Ο Θεός μας έρχεται να κενωθεί, να πτωχεύσει, να κριθεί, να σταυρωθεί, να κατέλθει στον Άδη, να αναστηθεί και να αναληφθεί, για να φανερώσει με όλο αυτό το μυστήριο της κενώσεώς Του, ότι δεν είναι δύναμη, ισχύς, αυθεντία, κυριαρχία, νομοθεσία, καταδίκη, τιμωρία, εκδίκηση. Έρχεται, με άλλα λόγια, να σώσει στην αγάπη και με την αγάπη Του τον άνθρωπο, να βαστάξει όλες τις ασθένειές μας και να σηκώσει όλα τα ανομήματά μας, να μεταμορφώσει όλες τις απελπιστικά ανθρώπινες καταστάσεις σε γνώση της δυνάμεως της Αναστάσεώς Του.
    Ο Χριστός γεννιέται και ανακλίνεται πραγματικά στην Εκκλησία, και στο λίκνο της καρδιάς μας, που είναι λίκνο των αλόγων παθών "θέλων ρύσασθαι ἠμᾶς ἐκ τῆς ἀλογίας".
    .........
    Περπατά κάποιος στην Αθηνά αμέριμνος. Ξαφνικά βλέπει στο απέναντι πεζοδρόμιο έναν που κοιμάται καθισμένος σε μια καρεκλά παρά την κίνηση και τη φασαρία. Περίεργος λοιπόν, περνά απέναντι και σκουντάει τον κοιμισμένο λέγοντας
    - "Ψιιιιτ κύριος. Τι κάνεις εδώ;"
    Κι ο άλλος ξυπνώντας λέει αλαφιασμένος:
    - "Σε; Τι; Αμάν μου πήραν το περίπτερο!"

    Ευχαριστώ Αδερφέ!!! Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή