Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

«εγώ» ?

Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε; Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε.


Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.

Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά. Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών. Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Γιατί η ζωή θέλει μετάγγιση αίματος για να προχωρήσει...

Φοβάμαι, όπως όλοι.

Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα.

πηγή: www.pmeletios.com/

7 σχόλια:

  1. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα.

    !!!!

    ΘΕΛΩ...ΖΚΕ...ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΜΠΡΑΔΕΡ ΜΟΥ

    ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ...ΖΕΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Στον κόσμο τούτον» συλλογίζουνταν, «θά 'σαι αρνί ή λύκος - αν είσαι αρνί σε τρων - αν είσαι λύκος τρως. Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο»; Και μια φωνή μέσα του του αποκρίνουνταν: «υπάρχει, υπάρχει, παπα-Γιάνναρε, κάνε υπομονή. Τώρα και χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε να φτάσει, να γίνει άνθρωπος - δεν έφτασε ακόμα. Βιάζεσαι; Ο Θεός δε βιάζεται παπα-Γιάνναρε.

    Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά.»
    Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ


    ΔΥΝΑΤΗ..... ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!!!!!!!!


    Ομορφο και ειρηνικό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πιστος 788
    "Ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να αναζητήση και να σώσει το απολωλός"
    κοινή ζωή, κοινό και το Μυστικό, καλώς να ορίσει στο φτωχικό μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος
    Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι με τη μελέτη μπορεί κάποιος να γίνει Άγιος γρήγορα και αναίμακτα. Διότι όταν ο άνθρωπος μελετά τα θεία λόγια με ζήλο και όρεξη, βρίσκεται συνεχώς μέσα στην ατμόσφαιρα της θείας χάριτος και καλλιεργείται μέσα του αθόρυβα ο θείος έρωτας.
    Ο Ζακχαίος ανέβηκε στη συκομουριά, δηλαδή πάνω απο κάθε μάταιη και κοσμική επιθυμία, απο την οποία, όταν ταπεινά κατέβηκε δια του προστάγματος του Κυρίου, ήταν πλέον νεκρός για τον κόσμο της αμαρτίας, ζωντανός όμως και σωσμένος ενώπιον του Θεού. Αρχιμ.Π.Κ
    Θεό κουβαλάμε μέσα μας και δεν το ξέρουμε!!!!!
    Ευχαριστώ το Κύριο για το αιώνιο υλικό που πρόσφερε με την θυσία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ένας Εβραίος πεθαίνει και επειδή είναι καλός και δίκαιος πηγαίνει στον παράδεισο, όμως αρνείται πεισματικά να μπει μέσα, ενώ όλοι του λένε πως είναι άξιος.
    Γι` αυτό γίνεται μια σχετική φασαρία μέχρι που καταφθάνει ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος τον ρωτάει.
    "Γιατί αρνείσαι να μπεις, αφού σύμφωνα με τον κατάλογο είσαι ο πιο άξιος γι αυτό."
    "Θεέ μου δεν μπορώ να μπω γιατί υπάρχει ένα στίγμα στην οικογένεια μου."
    "Και ποιο είναι αυτό;" ρωτάει ο Θεός.
    "Ο γιος μου έγινε Χριστιανός."
    "Και γι` αυτό στεναχωριέσαι; Και ο δικός μου το ίδιο έκανε. Μπες μέσα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. με αποφασιστικότητα,δυναμισμό
    και παράλληλα ενδοσκόπηση,αυτοσυγκέντρωση
    και αγαθή προαίρεση
    προχωράμε
    με Εκείνον μαζί μας
    δαμάζοντας τους φόβους μας...

    καλησπέρα αδελφέ μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αναζήτηση
    Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀναγκάζει νὰ πολεμᾶμε τὴν κακία καὶ ἐνῶ τὴν πολεμᾶμε, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τὴν πολεμεῖ (Μάρκος ὁ Ἀσκητής).
    Ναι αδερφή μου, αυτό είναι οι δαμασμένοι φόβοι.....ο φόβος θεού!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή