Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Καλεστικό στις Ευτυχίες

Σε μεγάλη απόσταση μέσα στην ευωδιά του δυόσμου αναλογίστηκα
που πάω κι είπα για να μη μ' έχει του χεριού της η ερημιά να
βρω εκκλησάκι να 'χω να μιλήσω.


Η βοή απ' το πέλαγος μου 'τρωγε σαν την αίγα μαύρο σωθικό και
μου άφηνε άνοιγμα ολοένα πιο καλεστικό στις Ευτυχίες Όμως τι-
ποτα κανείς

Μόνο πύρωνε τριγύρω της αγριελιάς η μαντοσύνη

Κι όλη στο μάκρος της αφρόσκονης έως ψηλά πάνω από το κε-
φάλι μου η πλαγιά χρησμολογούσε και σισύριζε με τρεμίσματα
μωβ μυριάδες και χερουβικά εντομάκια Ναι ναι συμφωνούσα οι
θάλασσες αυτές θα εκδικηθούνε
Μια μέρα οι θάλασσες αυτές θα
εκδικηθούνε

Όπου απάνου κει από τον ερειπιώνα της αποσπασμένη φάνη-

κε να κερδίζει σε ύψος κι όμορφη που δε γίνεται άλλο μ' όλα τα
χούγια των πουλιών στο σείσιμό της η κόρη που 'φερνε ο Βοριάς
κι εγώ περίμενα

Κάθε οργιά πιο μπρος με το που απίθωνε στηθάκι να του αντιστα-
θεί ο αέρας κι από μια τρομοκρατημένη μέσα μου χαρά που ανέβαι-
νε ως το βλέφαρο να πεταρίσει

Άϊ θυμοί κι άϊ τρέλες της πατρίδας!

Σπούσαν πίσω της αφάνες φως κι άφηναν μες στον ουρανό κάτι σαν
άπιαστα του Παραδείσου σήματα

Πρόκανα μια στιγμή να δω μεγαλωμένη τη διχάλα των ποδιών κι
όλο το μέσα μέρος με το λίγο ακόμη σάλιο της θαλάσσης Ύστε-
ρα μου 'ρθε η μυρωδιά της όλο φρέσκο ψωμί κι άγρια βουνίσια
γιάμπολη

Έσπρωξα τη μικρή ξύλινη πόρτα και άναψα κερί Που μια ιδέα μου
είχε γίνει αθάνατη.

Η ΚΟΡΗ ΠΟΥ 'ΦΕΡΝΕ Ο ΒΟΡΙΑΣ

ΕΛΥΤΗΣ

6 σχόλια:

  1. αν και έχω κάποιες ¨αντιρρήσεις¨με τον Ελύτη δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ καισ΄αυτό το σημείο:
    ¨αναλογίστηκα που πάω κι είπα για να μη μ' έχει του χεριού της η ερημιά να βρω εκκλησάκι να 'χω να μιλήσω¨

    καλησπέρα αδερφέ μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. PISTOS 788

    Μερικές φορές η ευτυχία έγκειται στο να βρεις τη σωστή ισορροπία στη δυστυχία.
    Orson Scott Card,

    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναζήτηση
    Με την μη γνήσια ανάγκη μας για ιδιώτευση στις τόσο πολυπληθείς κοινωνίες μας, έχουμε γίνει οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας, επιδιώκοντας στην πραγματικότητα την απομόνωσή μας. ........
    Χρειάζεται να στραφούμε στον πλησιέστερο τόπο συνάντησης.!
    Π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ

    Αντιρρήσεις - Ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, εμπνέεται!
    Όμορφο βράδυ Αδερφή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. PISTOS 788
    Περιεργαζόταν τα ασημένια "τάματα" στην θαυματουργό εικόνα. Απ' αυτά άλλα ήσαν αφιερώματα με ευχαριστίες για εκείνα που πήραν και άλλα τάματα με παρακλήσεις για κάτι που περίμεναν. Όλα όμως γύρω στο "εγώ" και στο "για μένα"....
    Ανάμεσά τους έλαμπε κι ένα τάμα παράξενο. "Δέηση -έγραφε- για τα παιδιά της Βοσνίας, της Τσετσενίας και του Κουρδιστάν". Ένα τάμα για ανθρώπους ξένους και μακρινούς. Μια παράκληση όχι για "μένα" αλλά για άλλους. Και ίσως γι' αυτό ανάμεσα στα τόσα άλλα τάματα, αυτό το τάμα έλαμπε ξεχωριστά.

    Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη, με τιμά.
    Ειρηνικό κ όμορφο βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τρεις Φορές η Αλήθεια - Οδ. Ελύτης
    Ι

    Μετατόπιζε το αγριοπούλι πιτ-πιτ πάνω στους βράχους την αλήθεια
    Μες στις γούβες τ' αρμυρό νερό τλιπ-τλιπ όλο τσιμπολογούσε
    Κάτι κάτι Κάτι πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει

    Μα την πίστη μου άγιασα να περιμένω
    Πέταξα γένι καλογερικό που όλο χάιδευα κι έξυνα
    Κάτι κάτι Κάτι άλλο να βρεθεί

    Κάποια φορά το πήρ' απόφαση
    Τράβηξα έτσι όπως τραβάς μια βάρκα στη στεριά τον άνθρωπο από μέρος που να βλέπεις μέσα του

    -Ε ποιος είναι αυτός;- Ο φονιάς που πέρασε - Κι ο τόσος σαματάς
    γιατί;-Το γεράκι το γεράκι φτάνει έφτασε - Καλά και ποιος ορίζει εδώ;
    - Ούτις Ούτις - Δεν άκουσα ποιος λέει;

    Αλλά κιόλας λιγόστευαν τα λόγια Τι να πεις πια Τέτοια η αλήθεια.

    ΙΙ

    Τέτοια η αλήθεια Όταν αποτραβήχτηκαν τα λόγια τι να πεις πια
    φάνηκε περιτριγυρισμένο κυπαρίσσια σαν παλιό υποστατικό το πέλαγος

    Καθισμένη στα ρηχά μια γυναίκα πέτρινη κει που χτενίζονταν
    απόμεινε με το χέρι της ψηλά στον αέρα Δυο βαπόρια πέρα ταξιδεύανε
    όλο καπνούς δίχως να προχωράνε Και παντού στις βρύσες
    και στα δεντρολίβανα εκμυστηρευμένο ένα πάτερ ημών που ανέβαινε
    πριχού σπάσει σε δρόσο

    Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς εγώ που αγάπησα εγώ που τήρησα
    το κορίτσι μου σαν όρκο που 'φτασα να πιάνω τον ήλιο απ' τα
    φτερά σαν πεταλούδα Πάτερ ημών

    Μ' ένα τίποτα έζησα.

    III

    Μ' ένα τίποτα έζησα Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε Σ' ενός
    περάσματος αέρα ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ' αυτιά μου φχιά
    φχιού φχιού εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα Τι γυαλόπετρες
    φούχτες τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
    άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας

    Κάτι κάτι Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο
    σχήμα του Αρχαγγέλου Παραλαλούσα κι έτρεχα Έφτασα κι
    αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ' τη γλώσσα

    -Ε καβάκια μαύρα φώναζα κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από
    μένα;-Θόη θόη θμος - Ε; Τι; - Αρίηω ηθύμως θμος - Δεν άκουσα
    τι πράγμα; - Θμος θμος άδυσος

    Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα' να μ' έλεγαν τρελό
    πως από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.



    Μερικές φορές η ευτυχία έγκειται στο να βρεις τη σωστή ισορροπία στη δυστυχία.
    Orson Scott Card,
    Πολύ ουσιαστικό!!!!!!!!!!!!!!!!!


    Ηλιόλουστη Καλημέρα σε όλους!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος
    Αυτός που μπορεί να αντέξει τον εαυτό του, μπορεί να αντέξει τα πάντα.

    Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα' να μ' έλεγαν τρελό
    πως από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.
    Αμήν

    Ο Ήλιος δεν κάνει διακρίσεις,... βγαίνει για όλους! Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή