Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

ΤΟ Σύνταγμα της Ελλάδος στο "Σύστημα"



« Ουδείς οικέτης δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον έναν μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει , ου δύνασθε Θεόν δουλεύειν και μαμωνά» ( Λκ. Ιστ΄13).

Η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά ως χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός. Σύμφωνα μ’ αυτόν, οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δισ. ευρώ το 2000 στα 84,2 δισ. ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009!
Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού για εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει είτε όχι.
Πού οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στον δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό Δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δισ. ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δισ. ευρώ. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.




Για μια αγάπη που χάνω σε ποθώ μα δε φτάνω όταν τα ΜΑΤ από πάνω πετούν δακρυγόνα με γεμίζουν εικόνα οπαδοί της οργής της χαμένης τους γης της μεγάλης πατρίδας του αχιλλέα της ασπίδας στερεμένης πηγής..



Ένα δυάρι με κουζίνα
άιντε άντε το πολύ
τόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή


Καλά έχω ένα σφυρί
Και έχω ένα κουδούνι
Και έχω ένα τραγούδι για να τραγουδήσω
Σε όλη αυτή τη γη
Είναι το σφυρί της δικαιοσύνης
Είναι η καμπάνα της ελευθερίας
Είναι το τραγούδι για τον έρωτα μεταξύ τους αδελφούς μου και τις αδελφές μου
Σε όλη αυτή τη γη

2 σχόλια:

  1. ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ,ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ....ΣΕ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ....
    ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΩΝ ΜΑΤ,ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ....ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΤΑΚΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ,ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
    ΕΛΕΓΑΝ-ΑΥΤΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ....ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ....

    ΘΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ,ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ....ΚΑΛΗΜΕΡΑ-ΤΟΓΙΟ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ίσως ήταν απο τις ποιο επιτυχημένες εργατικές ώρες των τελευταίων ετών...για το σύστημα....δυστυχώς! Αδέρφια εναντίων αδερφών
    Θα τον αλλάξουμε Μπράδερ...Yio

    ΑπάντησηΔιαγραφή