Επιλογή

"Τις άνθρωπος θέλει ζήσει, και δεν θέλει ιδεί θάνατον";

Η πραγματικότητα όμως είναι εκεί, ο θάνατος είναι αιώνιος και συνάμα προσωπικός αντίπαλος του καθενός μας. Οι βασιλιάδες, ακόμη και οι πιο ισχυροί της γης οφείλουν να υποκύψουν στο δρεπάνι του αδυσώπητου θεριστή. Ο θάνατος παραμονεύει πάντοτε την ανθρωπότητα. Είναι ένα γεγονός που φαίνεται αφύσικο στον άνθρωπο όταν σχετίζεται με τον εαυτό και το άμεσο περιβάλλον του, φυσικό όμως, όταν σχετίζεται με τους άλλους. Ο θάνατος εξισώνει όλους τους ανθρώπους. Απογυμνώνει τον πλούσιο από τα εκατομμύρια του και το φτωχό από τα κουρέλια του. Σβήνει τη δίψα της φιλαργυρίας και σταματά τη φλόγα των παθών. Ο θάνατος δε γνωρίζει όρια ηλικίας, ούτε μεροληπτεί. Είναι κάτι που φοβούνται όλοι οι άνθρωποι. Επιφυλάσσεται να συναντήσει όλους μας και το ζήτημα του ερχομού του είναι απλώς ζήτημα χρόνου. Ο άνθρωπος θα συναντήσει το θάνατο μία και μόνο φορά, αλλά είναι υποχρεωμένος να τον συναντήσει!

Αν ο φυσικός θάνατος ήταν η μόνη συνέπεια μιας ζωής που δαπανήθηκε μακριά από το Θεό δε θα είχαμε ν΄ ανησυχούμε τόσο πολύ. Η Αγία Γραφή όμως, μας προειδοποιεί ότι υπάρχει ένας δεύτερος θάνατος που είναι ο αιώνιος χωρισμός από το Θεό. Αυτός είναι ο χειρότερος από τους δύο.



"Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να είσθε και σεις όπου είμαι εγώ" (Κατά Ιωάννη: κεφ. 14:2-3).