Αυτό που πραγματικά πληγώθηκαν είναι η ανθρώπινη σχέση, η οικογενειακή ζωή, αυτά που πραγματικά έχουν σημασία για εμάς. Το μόνο πράγμα που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο δεν είναι το χρήμα. Είναι ξεκάθαρο ότι, πέρα απο ένα σημείο, έχουμε πολύ μικρό όφελος απο τον πλούτο. Αυτό που πραγματικά μας κάνει ετυχισμένους είναι οι άλλοι άνθρωποι.
Είναι η σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους που βλάφτηκε τα τελευταία 30 χρόνια.
Συνεργαζόμαστε λιγότερο, δενόμαστε λιγότερο απο ποτέ, παντρευόμαστε λιγότερο και ο γάμος μας απειλείται παραπάνω απο ποτέ, και όλες οι σχέσεις που αντιπροσωπεύουν της μόνιμης ανεπιφύλακτης αγάπης των ανθρώπων, διαβρώνονται ή καταστρέφονται.
Αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά των τελευταίων 30 ετών και κατά κάποιο τρόπο πρέπει να συνέλθουμε και να επανεξανθρωπίσουμε τις ζωές μας. Αλλιώς όχι μόνο θα είναι άσχημες, κτηνώδες και μικρές, αλλά θα είναι και πολύ μοναχικές.
Phillip Blond
Η Δύση αρχίζει να κατανοεί ότι το ανθρώπινό της έργο αποτυγχάνει. Η Δύση ήταν πεπεισμένη ότι αν ωθήσετε τους ανθρώπους να επιτύχουν ατομικά, η συσσωρευμένη επίτευξη των ατόμων θα οδηγήσει σε μια επιτυχημένη κοινωνία. Αυτό που η Δύση αρχίζει τώρα να συνειδητοποιεί είναι ότι το ατομικό επίτευγμα χωρίς να περιλαμβάνει τους ευάλωτους στην κοινωνία είναι μύθος. Η σκέψη ήταν: κάνε τη ζωή σου, να είσαι ατομικά επίδοξος, και μετά θα είσαι ατομικά επιτυχημένος και μετά θα είσαι ατομικά ευδόκιμος, και μετά θα είσαι ατομικά ετυχισμένος. Καταλήγεις να τα κάνεις αυτά σε μια γυάλα και η γυάλα έχει περιορισμένο ύψος και είναι περιοριστική και στο τέλος πεθαίνεις απο έλλειψη οξυγόνου.
Ο άνθρωπος ζει επειδή επιδιώκει δεσμούς και επειδή τροφοδοτείτε απο αγάπη. Έτσι το απομονωμένο επιτυχημένο άτομο τελικά καταρρέει.
Camila Batmanghelidjh
Για να βρείτε ένα σκοπό στη ζωή ΠΡΕΠΕΙ να είναι έξω απο τον εαυτό σας.
Είμαστε τραγικοί κληρονόμοι τόσων δεινών: άγχος, ένταση, μονοτονία, πλήξη, ψυχικό κενό. Θύματα ενός άκρατου υλισμού και μιας αρρωστημένης υπερκατανάλωσης, κλεινόμαστε στα κάστρα του ατομικισμού μας, βρίσκοντας ως αιτιολογίες τα ανωτέρω δεινά της εποχής [στην πραγματικότητα πρόκειται για προφάσεις εν αμαρτίαις]
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας σύγχρονος ιεροκήρυκας έγραψε: “Εάν δε σπάσουμε το κέλυφος του εγώ μας, της ιδιοτέλειάς μας, των ατομικών μικροσυμφερόντων μας, είμαστε καταδικασμένοι στην ψυχική απομόνωση, όπως το κλωσσόπουλο, αν δε σπάσει το κέλυφος του αβγού να εισπνεύσει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, θα πεθάνει!”.
Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε χρώμα=(εμπιστοσύνη), ζεστασιά=(αγάπη), φως=(ψυχή)
Όμορφο βράδυ!!!
Ανώνυμος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας αφοσιωμένος Μουσουλμάνος Άραβας μπήκε σε ένα ταξί κάπου στην Αθήνα. Ζήτησε κοφτά από την ταξιτζή να απενεργοποιήσει το ραδιόφωνο, επειδή, όπως συνάγεται από τη θρησκευτική διδασκαλία του, δεν πρέπει να ακούει μουσική, επειδή την εποχή του προφήτη δεν υπήρχε μουσική και κυρίως Δυτική μουσική που είναι η μουσική των άπιστων.
Ο ταξιτζής σβήνει το ραδιόφωνο, σταματάει το ταξί και ανοίγει την πόρτα.
Οπότε ο Μουσουλμάνος Άραβας τον ρώτησε, «Γιατί σταμάτησες, τι κάνεις;»
Και ο οδηγός του απαντάει ευγενικά,
«Αγαπητέ μου φίλε στην εποχή του προφήτη όπως γνωρίζεις δεν υπήρχαν ταξί, γι’αυτό κατέβα και περίμενε για καμήλα!»
Διάκριση σε όλα χρειάζεται, για να βρούμε τον δρόμο που χάσαμε και Η Πυξίδα μας, είναι η Δική του Ζωή! Η όντως Ζωή!