Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Το υποσυνείδητο εκδικείται τη νύχτα.


Αισθήματα σαν ξωτικά, αγγέλοι με φτερά, είναι οι σκέψεις της ψυχής.

΄Αλογες οι ανάγκες μα λογικά καρφιά οι στερημένοι πόθοι. 
Όταν τα σύνεφα σμιχθούν οι κεραυνοί χτυπάνε, καίνε, τους ασώματους καρπούς.

Ψυχή ταλαίπωρη, φυλακισμένη στους πόθους, κοίτα τα όνειρά σου, κόψε τα όρια της λογικής, πέτα στον άρχοντά σου. 
Μην ρωτάς τις πιστευμένες σιγουριές της μοναξιάς του Εδώ, 
θα σε κρατήσουν όμοιρο. 

Πάρε τον χρόνο σου, δώρο στο άπειρο. Σκύψε στα όνειρα, κάνε κόμπο τον σκοπό, νιώσε τον πόνο και την δύναμή του μάζεψε για να πετάς και να κοιτάς τον φίλο της ζωής τον οδηγό.

5 σχόλια:

  1. Μου είπες πως η ψυχή μου είναι κατάλευκη
    Σαν τα φτερά ενός αγγέλου
    Κι εγώ σ’ άφησα να την γεμίσεις
    με τα δικά σου χρώματα……..

    Τελικά ήταν πολύ εύκολο
    να σταθώ μπροστά σου
    με κομματιασμένα τα φτερά μου
    κι ένα φωτοστέφανο σπασμένο στα δυο
    Μ' αρέσει έτσι όπως με σχεδίασες...
    πάνω σ' έναν καμβά από σκοτάδι...
    βουτώντας τα πινέλα σου μέσα στις πληγές μου
    Έγινα η ψύχωση σου…η απόλυτη δημιουργία σου
    Χρόνια τώρα μου άλλαζες μορφές…
    ζωγράφιζες ψεύτικα χαμόγελα στο πρόσωπο μου
    και μ’ άφηνες μετέωρο πάνω στον ανόητο καθωσπρεπισμό σου…
    Mια μαριονέτα που κινούνταν όπου κοίταγαν τα μάτια σου
    Δεν μου έδωσες φωνή…
    Όμως πάνω στο νοτισμένο καθρέφτη της σιωπής μου
    σχημάτιζα το “σ' αγαπώ” κι εσύ το μουτζούρωνες με άλικο χρώμα
    Μ' έβλεπες να διαλύομαι… κι έφτιαχνες φτηνά αντίγραφα μου πάνω στα ίδια μου τα κομμάτια
    Όμως τελικά με μετέτρεψες στην προσωποποίηση των απωθημένων σου
    Για πόσο ακόμη θα αναβάλεις τα αποκαλυπτήρια μου;
    Για πόσο ακόμη θα αποφεύγεις το βλέμμα μου;
    Είμαι το μοναδικό σου έκθεμα… μ’ έχεις εναποθέσει με ευλάβεια
    πάνω στο μουχλιασμένο σου στρώμα
    Και τις νύχτες…με κρύβεις κάτω απ’ τα ιδρωμένα σου σεντόνια

    Ξέρεις τώρα μου είναι εύκολο να φύγω
    Να χαθώ εντελώς απ’ το κάδρο
    Και να γίνεις εσύ ο καμβάς
    στα χέρια του στοιχειωμένου σου έργου
    κι όσο θα προσπαθείς να με αλλάξεις
    στο τέλος…απλώς θα μου μοιάσεις

    Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕΣ…ΕΓΙΝΕ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ
    Χρήστος Καριώτης


    ........Πάρε τον χρόνο σου, δώρο στο άπειρο. Σκύψε στα όνειρα, κάνε κόμπο τον σκοπό, νιώσε τον πόνο και την δύναμή του μάζεψε για να πετάς και να κοιτάς τον φίλο της ζωής τον οδηγό.


    Όμορφο και ειρηνικό το βράδυ σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος!
    Τα παραπάνω λόγια μας αποκαλύπτουν κάτι σημαντικό: τη διαφορά μεταξύ οντολογίας και ηθικής Αν τη λέξη ζωή την αντικαταστήσουμε με εκείνη του είναι, της ύπαρξης, τότε το να ενδιαφέρεται κανείς για το είναι, και όχι για το σκοπό του είναι, ισοδυναμεί με το να θεωρεί το είναι ως το ύψιστο και έσχατο αγαθό, και όχι ως μέσο για κάποιον ηθικό σκοπό. Αν τοποθετήσουμε το θέμα αυτό στα πλαίσια της θεολογίας, το καίριο ερώτημα του σκοπού της θείας ενανθρωπήσεως είναι αν ο Χριστός ήλθε για να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, ηθικούς κ,τ. λ. ή για να μας κάνει να υπάρχουμε. Όλη η δυτική παράδοση βλέπει την Ενανθρώπηση ως τρόπο ηθικής τελειώσεως του ανθρώπου, ενώ οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας εστιάζουν τον σκοπό της ενανθρωπήσεως στην υπέρβαση του θανάτου ως απειλής για το είναι του ανθρώπου (Αθανάσιος). Η ελευθερία για τον Ντοστογιέφσκι είναι οντολογικό και όχι ηθικό ζήτημα: ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για το πώς θα χρησιμοποιήσει την ύπαρξή του ή πώς θα τη βελτιώσει, αλλά γι’ αυτή την ίδια την ύπαρξή του. Γι’ αυτό, όπως στην περίπτωση του Κυρίλοβ στους Δαιμονισμένους, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, ο Ντοστογιέφσκι ωθεί το θέμα της ελευθερίας στα υπαρξιακά του άκρα: ελευθερία σημαίνει ή να αποδεχθείς την ύπαρξη ως δώρο Κάποιου (του Θεού) ή να αρνηθείς την ίδια σου την ύπαρξη (να αυτοκτονήσεις), αν θέλεις να μην αποδεχτείς τον Θεό (δηλαδή να κάνεις τον εαυτό σου Θεό).
    .....ίσως οι Δαίμονες που φοβόμαστε να ήταν οι Άγγελοι που σκοτώσαμε!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΒΓΑΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟ...ΑΝΟΙΞΕΣ ΚΑΛΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ...ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ...ΚΑΛΟΠΙΟΤΟ ΛΟΙΠΟΝ...ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ........Πάρε τον χρόνο σου, δώρο στο άπειρο. Σκύψε στα όνειρα, κάνε κόμπο τον σκοπό, νιώσε τον πόνο και την δύναμή του μάζεψε για να πετάς και να κοιτάς τον φίλο της ζωής τον οδηγό...

    ΚΕΡΝΑΕΙ Ο ΜΠΡΟ ΜΑΣ...

    ΔΥΝΑΤΟ!!!

    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΜΠΟΡΝΑΚΟ ΜΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Pistos 788!
    Παλιό κόκκινο κρασί που δίδει σπάνια η "φύση"
    μα θέλει άντρα μερακλή να το κατανοήσει!

    Καλημέρα Μπάδερ!
    Ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή