Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Η Ζωή νικά τον θάνατο

Ο «Επίσκοπος του Φωτός», όπως αποκαλούσαν οι Άραβες τον Επίσκοπο Πέτρας Μελέτιο, είναι επικεφαλής της τελετής για 29η και τελευταία φορά. Τοποθετεί το ιερό μανδήλιο πάνω στην ταφόπλακα και τότε, σύμφωνα με τη διήγησή του στον Βρετανό αρχαιολόγο, το Άγιο Φως εμφανίζεται πάνω στο εικονιζόμενο Πρόσωπο του Χριστού. Η ιερή φλόγα δεν προκαλεί φθορά στο μανδήλιο, αλλά μοιάζει με ένα ρευστό Πυρ που αναβλύζει με αφθονία από το Πρόσωπο του Χριστού.
Ο Επίσκοπος Μελέτιος μεταφέρει το μανδήλιο πάνω από την κανδήλα και η θεϊκή φλόγα, λες και επρόκειτο για μία πύρινη μάζα που είχε βαρύτητα, κυλάει μέσα στο σκεύος της κανδήλας.
Αυτό που λαμβάνει χώρα μέσα στον άγιο Τάφο, δια της παρουσίας του Ακτίστου Φωτός, φέρνει στη θύμηση αυτό που συνέβη κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ, και πάλι διά της παρουσίας του Ακτίστου Φωτός:

«Εγώ ήλθα σαν Φως εις τον κόσμον, δια να μη μείνη στο σκοτάδι κανένας που πιστεύει σ’ εμέ
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την πίστη ότι η αιώνια ζωή νικάει το θάνατο, και την ελπίδα για την σωτηρία της ψυχής σ' έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
"Η μέρα του Πάσχα στην οποία εμείς γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού, είναι μια στιγμή στην οποία κάθε ορθόδοξος χριστιανός πρέπει να αναρωτηθεί: "Τί έγινε; Γιατί συνέβη; Ποια είναι η σημασία του γεγονότος που κάθε χρόνο γιορτάζουμε με τη δική μας προσευχή στον Θεό; Η Ανάσταση του Χριστού, για την οποία είπε ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στον ήλιο παρά μόνο ο Αναστημένος Χριστός, έρχεται για να μας δείξει ότι σε όλη την ανθρώπινη ιστορία αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή, κατά την οποία ανανεώνεται όλη η ανθρωπότητα.
Κανείς δεν ξέρει την ημέρα του θανάτου του. Γι' αυτό το λόγο την κάθε μια γιορτή, όσο ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, να την υποδεχόμαστε με χαρά. Το κάθε Πάσχα να είναι για μας μια γιορτή που να μην μας πηγαίνει στον θάνατο, αλλά στην ελπίδα, την σωτηρία της ψυχής και την Ανάσταση του Χριστού

κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.




4 σχόλια:

  1. Η κουκουβάγια:
    "Η φωλιά μου είναι στο μεγάλο δέντρο έξω από την εκκλησία. Είμαι από μικρή εκεί... Μου αρέσει όταν τα χωνιά της εκκλησίας βγάζουν ήχο και είναι νύχτα. Έτσι ήταν απόψε. Καθόμουν δίπλα σε ένα από αυτά τα χωνιά, άκουγα τον παράξενο ήχο και έβλεπα το φεγγάρι. Κάτω, λίγοι ήταν έξω, ένας από αυτούς στεκόταν μόνος του στην αυλόπορτα και κανένας δεν τον πλησίαζε.

    Παράξενα πλάσματα οι άνθρωποι. Και έχουν παράξενες συνήθειες. Υπάρχει μια συγκεκριμένη εβδομάδα κάθε χρόνο, όπως αυτή τώρα, που μαζεύονται κάθε μέρα στην εκκλησία και κοιτάνε ο ένας τον άλλο θλιμμένοι. Ειδικά φέτος η θλίψη τους είναι μεγάλη. Μόνο μία στιγμή στο τέλος της εβδομάδας είναι που χαίρονται για λίγα λεπτά. Το λένε "Ανάσταση". Βέβαια η δικιά τους χαρά είναι για μας τις κουκουβάγιες μεγάλη καταστροφή. Τη στιγμή της ανάστασης, όπου η αυλή της εκκλησίας είναι γεμάτη με κόσμο, και ενώ η παράξενη μελωδία βγαίνει από τα χωνιά, μεγάλη φασαρία γίνεται. Οι καμπάνες χτυπούν σαν τρελές, και θόρυβοι από εκρήξεις ακούγονται από τον πίσω δρόμο. Από τον πολύ σαματά, η φωλιά μας, που ακουμπάει λίγο στο κλαδί και λίγο στην εκκλησία, αρχίζει να κουνιέται και τελικά γκρεμίζεται. Και αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Και μέσα στη δικιά μας συμφορά, βλέπεις ξαφνικά τους ανθρώπους να χαμογελούν και να φιλιούνται, λες και χαίρονται που μας γκρεμίζουν το σπίτι. Κάθε χρόνο τα ίδια.

    Μόνο που εμείς οι κουκουβάγιες δε στενοχωριόμαστε γι' αυτό. Ξέρουμε ότι η φωλιά μας κάθε χρόνο θα γκρεμίζεται, όμως δεν κλαίμε γι' αυτό. Τη ζούμε για ένα ολόκληρο χρόνο, χαρούμενες με τα παιδιά μας. Και όταν η ανάσταση την γκρεμίζει, την χτίζουμε πάλι καρτερικά και χαιρόμαστε γιατί μπορούμε να την κάνουμε καλύτερη. Αυτή είναι η διαφορά μας από τους ανθρώπους. Χαιρόμαστε ακόμα και το χτίσιμο της γκρεμισμένης μας φωλιάς.


    κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
    θα γεννηθούμε τότε πάλι.

    Χριστός Ανέστη!!! Χρόνια Ειρηνικά και Ευλογημένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος
    Περνούν τα χρόνια κι όλο βλέπω
    κάποιο σημάδι σου στη γη.
    Σκύβω αργά και το μαζεύω
    σαν πεταλούδα στη βροχή.

    Η "Ανάσταση" είναι μια έκπληξη στην ανθρώπινη λογική,..είναι Άλογη μα και συνάμα η Μόνη Αληθινή Ελπίδα.....στο ίδιο πνεύμα και το σχόλιό σου!
    Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστὸς ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται,
    ἡ ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων,
    ὁ πρωτότοκος τῆς κτίσεως,
    καὶ δημιουργὸς
    πάντων τῶν γεγονότων,
    τὴν καταφθαρεῖσαν φύσιν
    τοῦ γένους ἡμῶν
    ἐν ἑαυτῷ ἀνεκαίνισεν.
    οὐκέτι θάνατε κυριεύεις,
    ὁ γὰρ τῶν ὅλων Δεσπότης
    τὸ κράτος σου κατέλυσε.

    ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,ΜΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΣΧΟΛΙΑ...ΜΕ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕΣ...

    ΥΓ-ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
    ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ....ΖΚΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. PISTOS 788
    Του Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου
    Αν είσαι Σίμων Κυρηναϊος, σήκωσε το σταυρό και ακολούθησέ Τον. Αν σταυρωθείς μαζί Του ως ληστής, γνώρισε το Θεό σαν ευγνώμων δούλος. Αν κι ' Εκείνος λογιάσθηκε με τους ανόμους για χάρη σου και την αμαρτία σου, γίνε συ έννομος για χάρη Εκείνου. Προσκύνησε αυτόν που κρεμάσθηκε στο σταυρό για σένα, έστω κι αν κρέμεσαι κι εσύ. Κέρδισε κάτι κι απ' την κακία. Αγόρασε τη σωτηρία με το θάνατο. Μπες με τον Ιησού στον Παράδεισο, ώστε να μάθεις από τι έχεις ξεπέσει. Δες τις εκεί ομορφιές. Άσε το ληστή που γογγύζει, να πεθάνει έξω μαζί με τη βλασφημία του. Κι αν είσαι Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ζήτησε το σώμα απ' το σταυρωτή. Ας γίνει δικό σου αυτό που καθάρισε τον κόσμο. Κι αν είσαι Νικόδημος, ο νυκτερινός θεοσεβής, ενταφίασέ τον με μύρα. Κι αν είσαι κάποια Μαρία ή η άλλη Μαρία ή η Σαλώμη ή η Ιωάννα, δάκρυσε πρωί-πρωί. Δες πρώτη την πέτρα σηκωμένη, ίσως δε και τους αγγέλους κι αυτόν τον ίδιο τον Ιησού. Πες κάτι, άκουσε τη φωνή. Αν ακούσεις «Μη μ' αγγίζεις», στάσου μακριά, σεβάσου το Λόγο, αλλά μη λυπηθείς. Γιατί ξέρει σε ποιους θα φανερωθεί πρώτα. Καθιέρωσε την Ανάσταση. Βοήθησε την Εύα, πού 'πεσε πρώτη, και πρώτη να χαιρετήσει το Χριστό και να το ανακοινώσει στους μαθητές. Γίνε Πέτρος ή Ιωάννης. Σπεύσε στον τάφο, τρέχοντας μαζί ή προπορευόμενος, συναγωνιζόμενος τον καλό συναγωνισμό. Κι αν σε προλάβει στην ταχύτητα, νίκησε με το ζήλο σου, όχι παρασκύβοντας στο μνημείο, αλλά μπαίνοντας μέσα. Κι αν σαν Θωμάς χωρισθείς απ' τους συγκεντρωμένους μαθητές, στους οποίους εμφανίζεται ο Χριστός, όταν τον δεις, μην απιστήσεις. Κι αν απιστήσεις, πίστεψε σ' αυτούς που στο λένε. Κι αν ούτε και σ' αυτούς πιστέψεις, δείξε εμπιστοσύνη στα σημάδια των καρφιών. Αν κατεβαίνει στον Άδη, κατέβα μαζί Του. Γνώρισε και τα εκεί μυστήρια του Χριστού, ποιο είναι το σχέδιο της διπλής καταβάσεως, ποιος είναι ο λόγος της: απλώς σώζει τους πάντες με την εμφάνιση Του ή κι εκεί ακόμα αυτούς που τον πιστεύουν.
    ..Απο το blogs Του ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
    Yio Bro

    ΑπάντησηΔιαγραφή