Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Απωθημένοι Ουρανοί-ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ

 Η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος


η νεκροψία όλης αυτής της καντεμιάς
έδειξε πως τα μόνα καλότυχα φτερά
τα είχε η ματαιότης.

Ηρέμησε λοιπόν.
Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς
μα δε σκοτώνω άστρα.


"Όποιος σκοτώνει τον καιρό του".. λέει ο Γάλλος ποιητής Πώλ Κλωντέλ, "σκοτώνει την ίδια την ζωή".
Ο καιρός που περνά , ποτέ πιά δεν γυρίζει πίσω , γι' αυτό "η θυσία του χρόνου είναι η πιό δαπανηρή απ' όλες τις θυσίες".

"Χρήματα εάν απολέσωμεν , δυνάμεθα και αύθις αυτά επιλαβέσθαι, καιρόν δε εάν απολέσωμεν, ευρείν ού δυνάμεθα", γράφει και ο Μέγας Βασίλειος.


♦ Δυνατός άνθρωπος, είναι αυτός που όταν σηκώνεται όρθιος, η σκιά του καλύπτει τα προβλήματα του. 

8 σχόλια:

  1. Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, έστειλε η δημοσιογράφος, Σεμίνα Διγενή.
    «Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα, ευκολόπιστη, Κάποτε πίστευα με τη μία τους ανθρώπους, μ έπειθαν τα λόγια. Τώρα θυμώνω εύκολα, γιατί μάλλον ξύπνησα, βγήκα από το λήθαργο, μαζί με όλους, ξαφνικά. Εξοργίζομαι λοιπόν, όταν με κοροιδεύουν.
    Ο Κάρολος Παπούλιας, υπήρξε πολύ φίλος μου. Έχουμε κάνει μαζί από τσιπουρομαχίες και συνεντεύξεις σε βάρκα στη λίμνη Παμβώτιδα, μέχρι καταβάσεις σε γκρεμούς του Μετσόβου. Έχω απολαύσει αποκαλυπτικές εξομολογήσεις πολιτικού περιεχομένου και εντυπωσιακά περιστατικά με αρχηγούς κρατών και πιπεράτα παραλειπόμενα, που εννοείται θα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Τότε πίστευα, ότι στη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, ο Παπούλιας θα κρατούσε αυτοδικαίως το λάβαρο..
    Τόσα χρόνια μετά, αγαπητέ Κάρολε, αισθάνομαι απελπιστικά προδομένη από σας, γιατί ΤΙΠΟΤΕ απ’ όσα σχεδιάζατε εκεί στην ψαροταβέρνα της Αναβύσσου, ΔΕΝ πραγματοποιήσατε.
    Τι να κάνω την πολυδιαφημισμένη αντιστασιακή θητεία σας στον ΕΛΑΣ. κ. Πρόεδρε, όταν επιμένετε να είστε ακόμη Πρόεδρος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξεγελάσατε όλοι σας, τόσα χρόνια τους Έλληνες, με χάντρες σαν να ήταν ιθαγενείς. Εξασφαλίσατε τη σιωπή και τη συναίνεσή τους με λίγα ψίχουλα, από τον κρατικό κορβανά, ως μισθό σε διορισμένους στο δημόσιο, με ελάχιστα χρήματα ως επιχορήγηση σε επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν απλά και μόνο για την επιχορήγηση (για την οποία πάρθηκαν και οι απαραίτητες μίζες), με επιδόματα και παροχές που προέρχονταν από τα δάνεια που καλούνται να πληρώσουν τώρα κ.α.
    Υπήρχε περίπτωση διαφορετικά, να μην πάρουν με τις πέτρες, βουλευτή – υπουργό, που ενώ δεν είχε δεύτερο παντελόνι να φορέσει, πριν ο ελληνικός λαός του κάνει την τιμή να τον εκλέξει, αρκούσαν λίγα χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας, για έπαυλη δίπλα στην Ακρόπολη;
    Ή μήπως θα γλίτωνε ο ανεπάγγελτος, πρώην ζιγκολό, όταν θα μετατρεπόταν σε έναν από τους πλουσιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη; Θα γινόταν ποτέ, κάποιος υπουργός, σε υπουργείο, του οποίου οι αποφάσεις θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πεθερικών του (!) ή θα χρηματοδοτούσε γενναιόδωρα τις δραστηριότητες της μητέρας του και δε θα άνοιγε ρουθούνι; Ή θα επιτρεπόταν να γεμίζουν οι καταθετικοί λογαριασμοί των επιχειρηματιών – αφεντικών σας, μόνο και μόνο για τη »φροντίδα» της επανεκλογής σας;
    Σε όλα τα παραπάνω και σε ακόμα περισσότερα, αν δεν ήσασταν συμμέτοχος, ήσασταν απλός παρατηρητής. Και τα δύο, εκ του αποτελέσματος, κρίνονται ως πράξεις προδοσίας. Έτσι το βλέπω πιά, Κάρολε…
    Είχατε αμέτρητες ευκαιρίες, να ελαφρύνετε εαυτόν, από τις αμαρτίες του παρελθόντος (από το »δάνειο» του »κωλόσπιτου» της Εκάλης, μέχρι τη σημερινό »τουμπεκί» στο ξεπούλημά μας και τη νέα Κατοχή). Θα μπορούσατε να γίνετε Κάρολε, πραγματικό σύμβολο αντίστασης στα σχέδια εξόντωσης του Ελληνικού λαού, αν απλά δεν υπογράφατε τους νόμους και τα διατάγματα που σας έφερνε η »κυβέρνηση».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν είσασταν μ εμάς κι όχι μ αυτούς. Αν υποβάλλατε την παραίτησή σας, εξηγώντας με διάγγελμα τους λόγους. (Εσείς οι λακωνικοί Δωριείς, γνωρίζετε τον τρόπο να είστε σαφείς…)
    Τότε, μάλιστα, θα αξίζατε με χίλια, ένα νέο γύρο με τσίπουρα..
    ΥΓ 1 Μαθαίνω, δεν περνάς καλά τελευταία, χτύπησαν το σπίτι σου (επανέρχομαι στον ενικό, αυτά δεν λέγονται σε πληθυντικό) στην Ασκληπιού, πάνω από 30 αναρχικοί. Τις προάλλες σε γιουχάρισαν άγρια στην παρέλαση και στα Θεοφάνεια.. Σε αποκάλεσαν προδότη. Ο κόσμος έχει θυμώσει πολύ.. Και πεινάει πολύ.. Και η αδικία δεν αντέχεται. Θα’ ρθουν και χειρότερα, αν δεν κάνεις κάτι.
    ΥΓ 2 Με θλίβει πραγματικά η εικόνα σου σήμερα… Έχω ακόμη τις φωτογραφίες μας στα Γιάννενα, σ εκείνο το γεύμα, μετά από μια συνέντευξη, που μας είχες καλέσει με το συνεργείο της ΕΡΤ, όταν σε απαθανάτιζε ο φακός, να κυνηγάς την τρίχρονη κόρη μου, για να την πείσεις να φάει. Θυμάμαι ακόμη, εκείνον τον πυροβολισμό, για ένα…κυκλάμινο.
    Πού πήγε το χιούμορ σου, η επαναστατικότητά σου, αυτό το »μέσα σε όλα» που είχες, η εκπληκτική επαφή σου με
    τον κόσμο, αυτή η ..ψαγμένα κοσμοπολίτικη συμπεριφορά, που σε ξεχώριζε από τους υπόλοιπους ξελιγωμένους Πασοκάνθρωπους, από το κοπάδι με τους βλαχοδήμαρχους, που το έπαιζαν παράγοντες της Αλλαγής; Σου έλεγα τότε, ότι μου θυμίζεις στο προφίλ τον Μάρλον Μπράντο στην »Ανταρσία» και γέλαγες..
    Ακόμη Κάρολε, μου τον θυμίζεις,
    αλλά στον »Νονό»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κώστας Ουράνης - Άδεια Ζωή
    Την άδεια , την ακίνητη ζωή μου
    κοιτάω μ' ένα βλέμμα νυσταγμένο.
    Είμαι σα μάταιη βάρδια σ' ένα πλοίο
    από καιρό πολύ παροπλισμένο.

    Σα βρώμικα νερά και λιμασμένα
    με ζώνουν οι συνήθειες κι οι ρουτίνες.
    Κι ούτε θυμάμαι πια να είχα ακούσει
    να με καλούν στο πέλαγο Σειρήνες...

    Ανώφελα - το ξέρω! - κι αν σαλεύουν
    κάποτε πόθων, μέσα μου, φτερά,
    δε μέλλεται ν' αστράψει στη ζωή μου
    κανείς μεγάλος πόνος ή χαρά.

    Άβουλος, με τους ίδιους τους ανθρώπους
    τις ίδιες άδειες μέρες θε να ζήσω.
    Μ' ένα σαράκι - πάντα - να με τρώει:
    Νικήθηκα χωρίς να πολεμήσω...

    "Όποιος σκοτώνει τον καιρό του, σκοτώνει την ίδια την ζωή".

    Εξαιρετικα video!!!

    Καλό απόγευμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ένας σπουδαστής πήγε σ’ έναν ηλικιωμένο ραβίνο και του είπε:
    –Σκέφτηκα πολύ και πήρα μια απόφαση. Αποφάσισα να πεθάνω.
    –Αυτό δεν είναι λύση, του είπε ο ραβίνος.
    Ο νεαρός άντρας αποσύρθηκε και επανήλθε μετά από μια βδομάδα λέγοντας:
    –Είχες δίκιο. Το σκέφτηκα καλά και αποφάσισα να ζήσω.
    –Αυτό δεν είναι λύση, του ξαναείπε ο ραβίνος.
    –Εσύ όμως μου είπες ότι ο θάνατος δεν είναι λύση. Τώρα μου λες ότι ούτε η ζωή είναι λύση. Τότε ποια είναι η λύση;
    –Γιατί νομίζεις ότι υπάρχει λύση; του είπε ο ραβίνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τρεις εργάτες έχτιζαν κάποιο κτίριο, έκαναν την ίδια δουλειά. Όταν όμως τους ρώτησαν, τι κάνουν, οι απαντήσεις ήταν διαφορετικές. Ο ένας είπε: "Εγώ κάνω την λιθοδομή", ο άλλος είπε: "Εγώ βγάζω λεφτά για να ζήσω", ο τρίτος απάντησε: "Εγώ χτίζω Ναό".*

    ΕΤΣΙ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ...ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ...ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ...ΟΜΟΡΦΑ ΜΠΡΑΔΕΡ ΜΟΥ...

    ΤΗΣ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑΣ...ΠΛΗΣΙΟΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://vatopaidi.files.wordpress.com/2012/02/to_adiexodo_ths_ellados_einai_h_ora_tou_theou.mp3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος, Πιστός 788
    Η ταπείνωση της Ελλάδος γίνεται η γέφυρα που μας συνδέει με τον Θεόν
    Αυτός θα δώσει την λύση.......Yio μπράδερς
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή