Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Αυτοί που ενημερώνουν την κοινή γνώμη




"ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
Αυτοί που ενημερώνουν την κοινή γνώμη ανέλαβαν και τον αφελληνισμό μας, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία μας και υμνώντας ως φιλοπρόοδο και φιλελεύθερο τον σφαγέα του έθνους μας Αγαρηνό.


  • Πρόσωπα άθεα και βλάσφημα κατέλαβαν θέσεις υψηλές σε καίρια Υπουργεία και δούλεψαν φανερά και μυστικά για την αποδόμηση του εθνικού, πολιτιστικού, θρησκευτικού και ιδιαίτερα του Ορθοδόξου και ιστορικού μας γίγνεσθαι.
  • Έδιωξαν τους εκπροσώπους της Εκκλησίας από τα σχολεία, ενθάρρυναν την ανταρσία των μαθητών με τις καταλήψεις σχολείων, δυσφήμισαν το μάθημα των θρησκευτικών,
  • χλεύασαν και πολέμησαν την Εκκλησία του Χριστού, μυκτήρισαν τις ηθικές αξίες του Ευαγγελίου, πρόβαλαν γυμνή την ανηθικότητα γινόμενοι υπέρμαχοι και υπερασπιστές της ομοφυλοφιλίας, δηλαδή του αίσχιστου πάθους και της πιο βδελυρής αμαρτίας.
  • Παράλληλα απαξίωσαν το Μυστήριο του γάμου, χλεύασαν το σωτήριο θεσμό της οικογένειας. Ταυτόχρονα ροκάνισαν τον πληθυσμό της χώρας με τη νομιμοποίηση του εθνικού εγκλήματος των εκτρώσεων.

επικράτησε ο λεγόμενος “πολιτικός ρεαλισμός”, που αναγόρευσε την κλοπή και το σφετερισμό του δημοσίου πλούτου σε “μαγκιά”
“Μωροί και τυφλοί”! (Ματθ. 23:17)

Τρέχουμε σ’ Ανατολή και Δύση, σε ΔΝΤ και Κεντρικές Τράπεζες, αγνοώντας επιδεικτικά τον πλουσιόδωρο Θεό. Συζητάμε με πρόσωπα, το ποιόν των οποίων αποκαλύφθηκε πανηγυρικά στο ξενοδοχείο Sofitel της Νέας Υόρκης*, τον παντοδύναμο όμως, πάνσοφο και φιλάγαθο Θεό δεν θέλουμε να τον ακούσουμε!......γιατί θέλει Μαγκιά




πηγή: www.xfd.gr

8 σχόλια:

  1. Ο Ιούδας συνειδηποτοιώντας την πράξη του, κατακλύστηκε από τύψεις, ενοχές. Θεώρησε ανυπόφορο το γεγονός ότι διέπραξε ένα τόσο ολέθριο αμάρτημα, δε μπόρεσε ποτέ να συγχωρήσει τον εαυτό του γι΄αυτό, δεν άντεχε να ζει ούτε στιγμή με ένα τόσο μεγάλο βάρος και προτίμησε να δώσει τέλος στη ζωή του.
    Ο Πέτρος από την άλλη μετάνιωσε, δηλαδή μετα-νόησε για αυτό που έκανε, που σημαίνει άλλαξε νου, τρόπο σκέψης, τρόπο ζωής, διορθώθηκε, έγινε άλλος άνθρωπος. Εκείνος - σε αντίθεση με τον Ιούδα άντεξε τον εαυτό του, τον αποδέχτηκε με όλα του τα στραβά κι έτσι μπόρεσε και να ζητήσει συγνώμη και να προχωρήσει.

    Ξέρετε κάτι; Υποπτεύομαι ότι Ιούδες και Πέτροι είμαστε στη ζωή μας και μεις.
    Κάποιοι κυκλοφορούμε κουβαλώντας πάνω μας το φορτίο τύψεων και ενοχών για το κάθε τι. Ζώντας δε ενοχικά είτε απαιτούμε από τον εαυτό μας την τελειότητα και κάθε αποτυχία μας μας καταβάλλει και μας απογοητεύει.
    Είτε καταλογίζουμε ευθύνες στους άλλους, ψάχνουμε για ενόχους, προκειμένου να ελαφρύνουμε λίγο την ψυχή μας: "Εσύ φταις!", νιώθουμε να λέμε στο κάθε δικό μας και ξένο ή, όταν δε μας βολεύει αυτό, λέμε ότι φταίει το σύστημα, η άδικη και κακούργα κοινωνία, ο άνθρωπός μας, το παιδί μας... Και για λίγο ανακουφιζόμαστε. Αλλά το βάρος δε φεύγει ποτέ. Και ζούμε μια ζωή ανυπόφορη, μουτρωμένη, θυμωμένη, σκοτεινή...

    Υπάρχουν όμως και οι Πέτροι: Αυτοί που έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους. Πάει να πει, που τον ξέρουν καλά, γνωρίζουν τι είναι ικανός να κάνει και τι όχι, μέχρι πού φτάνουν οι δυνατότητές τους και τι τους ξεπερνά. Και γι΄αυτό μπορούν και να αγωνίζονται, μπορούν και να ξεκινούν κάθε φορά απ' την αρχή. Μπορούν και να απολαμβάνουν την ευτυχία, αλλά μπορούν και να ελπίζουν στη δυστυχία. Γιατί η ζωή δεν είναι γι' αυτούς βάρος. Είναι πορεία προς τα μπρος, είναι πάλη, είναι χαρά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο περιγιάλι το κρυφό
    κι άσπρο σαν περιστέρι
    διψάσαμε το μεσημέρι·
    μα το νερό γλυφό.

    Πάνω στην άμμο την ξανθή
    γράψαμε τ’ όνομά της·
    ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
    και σβύστηκε η γραφή.

    Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
    τι πόθους και τι πάθος,
    πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
    κι αλλάξαμε ζωή.
    Γ. Σεφερης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να έπαιρνε πότε πότε η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου τις προεκτάσεις που παίρνει ενα δάκρυ οταν διαθλά τις αθλιότητες όλες κι απομένει να λάμπει σαν μονόπετρο. Κοντολογίς, να μπορούσαν και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όχι από το πόσα κεφάλια διαθέτουνε για μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, αλλά άπ' το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι το πιό ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι το χράμι όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων.....

    ...Φέρτε μου τον Θεό, θα συνεννοηθώ αμέσως. Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο.
    ΕΛΥΤΗΣ (Τα δημοσια και τα ιδιωτικα)

    Δυνατός ο Χρ. Γιανναράς!!!

    Καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος
    πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
    κι αλλάξαμε ζωή....?

    Τὰ σκολειὰ χτίστε

    … Λιτὰ χτίστε τα, ἁπλόχωρα,
    μεγάλα, γερὰ θεμελιωμένα,
    ἀπὸ τῆς χώρας, ἀκάθαρτης,
    πολύβοης, ἀρρωστιάρας, μακριά.
    Μακριὰ τ᾿ ἀνήλιαγα σοκάκια,
    τὰ σκολειὰ χτίστε.
    Κωστὴς Παλαμᾶς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω μια λέξη για να πω
    μα είναι το στόμα μου κλειστό
    και την κρατάω μέσα μου
    να μεγαλώνει.
    Και με σκοτώνει
    σ' έναν ισόβιο τοκετό
    το 'να μου μέρος το κρυφό
    και νιώθω μέσα απ' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη
    αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:
    Ευγνωμοσύνη!
    Αλκίνοος Ιωαννίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ήμην αποσταμένος, και δεν είχον κοιμηθεί καλά την νύκτα. Ο ύπνος μού έλειπεν. Εις την σκιάν του πελωρίου δένδρου, εν μέσω των μηκώνων του των κατακοκκίνων, ο Μορφεύς ήλθε και μ΄εβαυκάλησε, και μοι έδειξεν εικόνες, ως εις περίεργον παιδίον.

    Μου εφάνη ότι το δένδρον –έσωζον καθ΄ύπνον την έννοιαν του δένδρου– μικρόν κατά μικρόν μετέβαλλεν όψιν, είδος και μορφήν. Εις μίαν στιγμήν η ρίζα του μου εφάνη ως δύο ωραίαι εύτορνοι κνήμαι, κολλημέναι η μία επάνω εις την άλλην, είτα κατ΄ολίγον εξεκόλλησαν κι εχωρίσθησαν εις δύο· ο κορμός μού εφάνη ότι διεπλάσσετο και εμορφούτο εις οσφύν, εις κοιλίαν και στέρνον, με δύο κόλπους γλαφυρούς, προέχοντας· οι δύο παμμέγιστοι κλάδοι μού εφάνησαν ως δύο βραχίονες, χείρες ορεγόμεναι εις το άπειρον, είτα κατερχόμεναι συγκαταβατικώς προς την γην, εφ΄ης εγώ εκείμην· και το βαθύφαιον, αειθαλές φύλλωμα, μου εφάνη ως κόμη πλουσία κόρης, αναδεδημένη προς τ΄ άνω, είτα λυομένη, κυματίζουσα, χαλαρουμένη προς τα κάτω.

    Το πόρισμά μου, το εν ονείρω εξαχθέν, και εις λήρον εν είδει συλλογισμού διατυπωθέν, υπήρξε τούτο: «Α! δεν είναι δένδρον, είναι κόρη· και τα δένδρα, όσα βλέπομεν, είναι γυναίκες!»

    Όταν μετ΄ολίγον εξύπνησα, ως συνέχειαν του ονείρου έσχον εν νώ την ανάμνησιν της ιστορίας του τυφλού, τον οποίον ο Χριστός εθεράπευσε, καθώς είχον ακούσει τον διδάσκαλόν μας εις την Ιεράν Ιστορίαν: «Καταρχάς μεν είδε τους ανθρώπους ως δένδρα· δεύτερον δε τους είδε καθαρά…»

    Πλην δεν εξύπνησα ακόμη, πριν ακούσω τι έλεγε το φάσμα· η κόρη – η δρυς, είχε λάβει φωνήν και μοι έλεγεν:

    -Ειπέ να μου φεισθούν, να μη με κόψουν….δια να μη κάμω ακουσίως κακόν. Δεν ειμ΄ εγώ νύμφη αθάνατος· θα ζήσω όσον αυτό το δένδρον…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν ενόησα τίποτε από το μαντικόν όνειρον. Αργότερα εδιδάχθην από εγχειρίδιον Μυθολογίας ότι η Αμαδρυάς συναποθνήσκει με την δρυν, εν ή ευρίσκεται ενσαρκωμένη…

    Μετά πολλά έτη, όταν ξενιτευμένος από μακρού επέστρεψα εις το χωρίον μου, κι επεσκέφθην τα τοπία εκείνα, τα προσκυνητάρια των παιδικών αναμνήσεων, δεν εύρον πλέον ουδέ τον τόπον ένθα ήτο ποτε η Δρυς η Βασιλική, το πάγκαλον και μεγαλοπρεπές δένδρον, η νύμφη η ανάσσουσα των δρυμώνων.

    Μία γραία με την ρόκαν της, με δύο προβατίνας τας οποίας έβοσκεν εντός αγρού πλησίον, ευρίσκετο εκεί, καθημένη έξωθεν της μικράς καλύβης της.

    Όταν την ηρώτησα τι είχε γίνει το «Μεγάλο Δέντρο», το οποίον ήτον ένα καιρόν εκεί, μοι απήντησεν:

    -Ο σχωρεμένος ο Βαργένης το έκοψε…μα κι εκείνος δεν είχε κάμει νισάφι με το τσεκούρι του· όλο θεόρατα δέντρα, τόσα σημαδιακά πράματα… Σαν το ΄κοψε κι ύστερα, δεν είδε χαΐρι και προκοπή. Αρρώστησε, και σε λίγες μέρες πέθανε… Το Μεγάλο Δέντρο ήτον στοιχειωμένο.

    ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΔΡΥΝ-ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
    πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
    κι αλλάξαμε ζωή....?
    ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ...ΟΜΟΡΦΑ ΣΧΟΛΙΑ....
    ΓΙΟ ΜΠΡΑΔΕΡ ΓΙΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.
    Υιο Μπράδερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή