Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε πῶς προχωροῦμε





Ἂν εἶναι ἀνθρώπινος ὁ πόνος δὲν εἴμαστε ἄνθρωποι μόνο
γιὰ νὰ πονοῦμε
γι᾿ αὐτὸ συλλογίζομαι τόσο πολύ, τοῦτες τὶς μέρες, τό με-
γάλο ποτάμι
αὐτὸ τὸ νόημα ποὺ προχωρεῖ ἀνάμεσα σὲ βότανα καὶ σὲ
χόρτα
καὶ ζωντανὰ ποὺ βόσκουν καὶ ξεδιψοῦν κι ἀνθρώπους ποὺ
σπέρνουν καὶ ποὺ θερίζουν
καὶ σὲ μεγάλους τάφους ἀκόμη καὶ μικρὲς κατοικίες τῶν
νεκρῶν.
Αὐτὸ τὸ ρέμα ποὺ τραβάει τὸ δρόμο του καὶ ποὺ δὲν εἶναι
τόσο διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἀνθρώπων
κι ἀπὸ τὰ μάτια τῶν αὐθρώπων ὅταν κοιτάζουν ἴσια-πέρα
χωρὶς τὸ φόβο μὲς στὴν καρδιά τους,
χωρὶς τὴν καθημερινὴ τρεμούλα γιὰ τὰ μικροπράματα ἢ
ἔστω καὶ γιὰ τὰ μεγάλα-
ὅταν κοιτάζουν ἴσια- πέρα καθὼς ὁ στρατοκόπος ποὺ συν-
ήθισε ν᾿ ἀναμετρᾶ τὸ δρόμο του μὲ τ᾿ ἄστρα,
ὄχι ὅπως ἐμεῖς, τὴν ἄλλη μέρα, κοιτάζοντας τὸ κλειστὸ
περιβόλι στὸ κοιμισμένο ἀράπικο σπίτι,
πίσω ἀπὸ τὰ καφασωτά, τὸ δροσερὸ περιβολάκι ν᾿ ἀλλά-
ζει σχῆμα, νὰ μεγαλώνει καὶ νὰ μικραίνει-
ἀλλάζοντας καθὼς κοιτάζαμε, κι ἐμεῖς, τὸ σχῆμα τοῦ πό-
θου μας καὶ τῆς καρδιᾶς μας,
στὴ στάλα τοῦ μεσημεριοῦ, ἐμεῖς τὸ ὑπομονετικὸ ζυμάρι
ἑνὸς κόσμου ποὺ μᾶς διώχνει καὶ ποὺ μᾶς πλάθει,
πιασμένοι στὰ πλουμισμένα δίχτυα μιᾶς ζωῆς ποὺ ἤτανε
σωστὴ κι ἔγινε σκόνη καὶ βούλιαξε μέσα στὴν ἄμμο
ἀφήνοντας πίσω της μονάχα ἐκεῖνο τὸ ἀπροσδιόριστο
λίκνισμα ποὺ μᾶς ζάλισε μιᾶς ἀψηλῆς φοινικιᾶς.
Απόσπασμα: "Ἕνας γέροντας στὴν ἀκροποταμιά" Γ.Σεφέρης



4 σχόλια:

  1. ΣΕΚΛΕΤΙΑ...
    ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑ....ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΙ....

    ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΥ ΣΥΜΕΤΕΙΧΕ,ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ -ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΥΡΙΕ,ΘΑ ΣΚΑΣΩ...-

    ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ,ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΖΗΤΑΓΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ,ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ...
    ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΑ....ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΣΚΑΣΩ....

    ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΠΡΑΔΕΡ ΜΟΥ,ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΙΡΗΝ....ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΟΙΑ,Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ....
    ΖΚΕ!!!ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει...

    .....Τραβάτε τα κουπιά οι στα σκληρά εθισμένοι. Να με πάτε κει που οι άλλοι παν.
    Δεν γίνεται. Δεν εγεννήθηκα ν᾽ανήκω πουθενά
    Τιμαριώτης τ᾽ουρανού κει πάλι ζητώ ν´αποκατασταθώ
    Στα δίκαιά μου.

    .....Τότε πού και του καθενός τα βάσανα θα εξαργυρώνονται
    Χρώματα βότσαλου πικρού: τόσα
    Με περόνες πόνου όλες σου οι αγάπες: τόσα
    Του βράχου η τύρφη και του άφραχτου ύπνου σου η φρικαλέα ραγισματιά: δύο φορές τόσα

    Ωσπου κάποτε, ο βυθός μ᾽όλο του το πλαγκτόν κατάφωτο
    Θ᾽αναστραφεί πάνω από το κεφάλι μου. Κι άλλα ως τότε ανεκμυστήρευτα
    Σαν μεσ᾽από τη σάρκα μου ιδωμένα θα φανερωθούν
    Ιχθεις του αιθέρος, αίγες με το λιγνό κορμί κατακυμάτων
    κωδωνοκρουσίες του Μυροβλήτη

    Ενώ μακριά στο βάθος θα γυρίζει ακόμα η γη με μια βάρκα μαύρη κι άδεια χαμένη στα πελάγη της.


    (απόσπασμα απο "ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ" ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γύμναζε δε σεαυτόν προς ευσέβειαν· η γαρ σωματική γυμνασία προς ολίγον εστίν ωφέλιμος, η δε ευσεβεία προς πάντα ωφέλιμος εστίν, επαγγελίαν έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης. Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος· εις τούτο γαρ και κοπιώμεν... ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, Ος εστί Σωτήρ πάντων ανθρώπων... Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε»
    Essex Σωφρονίου Σαχάρωφ από το βιβλίο “ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΉΣ
    Θα γίνει Αδερφέ μου......Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος
    Ωσπου κάποτε, ο βυθός μ᾽όλο του το πλαγκτόν κατάφωτο
    Θ᾽αναστραφεί.....
    «Πας ο έχων την ελπίδα ταύτην... αγνίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος αγνός εστί... πας ο εν Αυτώ μένων ουχ αμαρτάνει· πας ο αμαρτάνων ουχ εώρακεν Αυτόν ουδέ έγνωκεν Αυτόν» (Α’ Ιωαν. 3,3 και 6).
    Καλήν Μετάνοια λοιπόν!!!!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή