Ο πιστός, κινούμενος στο χώρο της υπερφυσικής γνώσης ή γνώσης του ακτίστου, δεν καλείται να μάθει κάτι (μεταφυσικά) ή να αποδεχθεί κάτι (λογικά), αλλά να "πάθει" κάτι, κοινωνώντας μαζί του. Αυτό συντελείται με την ένταξη του ο έναν τρόπο ζωής (μέθοδος), πού οδηγεί στη θεία γνώση.
Κατά τον Ι. Δαμασκηνό, πού συνοψίζει και στο σημείο αυτό την προηγούμενη πατερική παράδοση: "Αδύνατον ευρεθήναι εν τη κτίσει εικόνα απαραλλάκτως εν εαυτή τον τρόπον της αγίας Τριάδος παραδεικνύουσαν. Το γαρ κτιστόν, και σύνθετον και ρευστόν και περιγραπτόν και σχήμα έχον και φθαρτόν, πώς σαφώς δηλώσει την πάντων τούτων απηλλαγμένην υπερούσιον θείαν ουσίαν"।
0ι δύο γνώσεις
Η άρση της (φαινομενικής) αντινομίας στο χώρο της γνωσιολογίας επιτυγχάνεται αγιογραφικά-πατερικά με τη σαφή διάκριση δύο γνώσεων/σοφιών, της "θείας" ή "άνω" και της "κάτω" ή "θύραθεν". Η πρώτη είναι υπερφυσική, ενώ η δεύτερη η φυσική γνώση, πού ανταποκρίνεται στη σαφή διάκριση Ακτίστου και κτιστού, Θεού και κτίσης. Οι δύο αυτές γνώσεις απαιτούν και δύο γνωστικές μεθόδους.
Μέθοδος της θειας σοφίας-γνώσης είναι η καρδιακή κοινωνία του ανθρώπου με το Άκτιστο, η οποία συντελείται με την παρουσία της άκτιστης ενέργειας του Τριαδικού Θεού μέσα στην καρδιά. Μέθοδος της ενδοκοσμικής σοφίας-γνώσης είναι η επιστήμη, η οποία λειτουργεί με την άσκηση της διανοητικής/λογικής δύναμης του ανθρώπου. Ορθόδοξα οι δύο γνώσεις και οι μέθοδοι τους ιεραρχούνται.
Η μέθοδος της υπερφυσικής γνωσιολογίας ονομάζεται στην Ορθόδοξη παράδοση η σ υ χ α σ μ ό ς και ταυτίζεται με τη νήψη-κάθαρση της καρδιάς. Ο ησυχασμός ταυτίζεται με την Ορθοδοξία. Ορθοδοξία έξω από την ησυχαστική πράξη είναι πατερικά αδιανόητη. Ο ησυχασμός στην ουσία του είναι ασκητική-θεραπευτική αγωγή, κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη για την αναζωπύρηση της νοερής λειτουργίας μέσα στην καρδιά. Πρέπει εδώ να σημειωθεί, ότι η μέθοδος του ησυχασμού ως θεραπευτική αγωγή είναι καθαρά επιστημονική-θετική. Γι' αυτό και η θεολογία υπό τις ορθές προϋποθέσεις, ανήκει στις θετικές επιστήμες (π. Ι. Ρωμανίδης). Η κατάταξη της πανεπιστημιακά, από το 12ο αι. στις θεωρητικές επιστήμες, οφείλεται στη μεταβολή της θεολογίας στη Δύση σε μεταφυσική. Όσοι, συνεπώς, ανατολικοί απορρίπτουν τη θεολογία, φανερώνουν τον εκδυτικισμό τους, διότι στην ουσία καταδικάζουν και απορρίπτουν ένα παραμόρφωμα (καρικατούρα), πού εκλαμβάνεται ως θεολογία.
« όταν έλθει το τέλειον καταργηθήσεται η πίστις και η ελπίδα και μένει μόνη η αγάπη»। Και η αγάπη αυτή είναι η θέωση. Στη θέωση καταργείται η γνώση που είναι η νοερά ευχή και μένει μόνο η αγάπη.
http://www.egolpion.com/pisth_episthmh.el.aspx
ΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΝΗΠΙΟΣ,ΩΣ ΝΗΠΙΟΣ ΕΛΑΛΟΥΝ,ΩΣ ΝΗΠΙΟΣ ΕΦΡΟΝΟΥΝ,ΩΣ ΝΗΙΠΟΣ ΕΛΟΓΙΖΟΜΗΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΤΕ ΔΕ ΓΕΓΟΝΑ ΑΝΗΡ,ΚΑΤΗΡΓΗΚΑ ΤΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΥ....
ΠΑΣ ΓΑΡ Ο ΜΕΤΕΧΩΝ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΑΠΕΙΡΟΣ ΛΟΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,ΝΗΠΙΟΣ ΓΑΡ ΕΣΤΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ....ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ....
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ-ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ....ΖΚΕ!
Όσιος Μάρκος ο Ερημίτης: "Ο Κύριος εις τας ιδίας εγκέκρυπται εντολάς, και τοις ζητούσιν αυτόν, κατά αναλογίαν ευρίσκεται" .....δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά μας περιμένεις "άρτος τραπέζης Θεού"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ Αδερφέ μου ..........ΖΚΕ