Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Αναγνώριση



Πρώτος ο οποίος αφήνει τα μείζονα για α πιάσει τα ελάσσονα από τους αγγέλους από εγωισμό, είναι ο πρώην εωσφόρος, ο διάβολος. Από το δε ανθρώπινο γένος πρώτοι πέφτουν οι Εύα και ο Αδάμ από την χαζή εγωιστική φιλοδοξία να γίνουν «ως θεοί».
Ο Σύγχρονος άνθρωπος αναζητεί να γίνει και αυτός «ως Θεός». Ξεχνάει σαν γνήσιο παιδί των πρωτοπλάστων τα κρείττονα, ότι δηλαδή είναι κατ’ εικόνα Θεού, ότι γίνεται παιδί του Θεού με το βάπτισμα, ότι έχει φύλακα άγγελο, ότι τον τιμάει η Εκκλησία, ακόμα και αυτή η θέωση του χαρίζεται. Υπάρχει μεγαλύτερη καταξίωση και δικαίωση για τον άνθρωπο; Είδες μέγεθος ευλογίας; Και όμως ζητάει την δική του ατομική αναγνώριση, την δική του (άδοξο) δόξα, την δική του αποθέωση। Και πραγματικά είναι εύλογο να αμφιβάλει κανείς για το πόσο χρόνο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος να προβάλλεται μέσα από τα προσόντα του....

Ο Αγ. Ιωάννης στο βιβλίο του «Κλίμαξ» μιλώντας για την υπερηφάνεια μας λέει: Είναι η άρνηση του Θεού, εφεύρεση των δαιμόνων, εξουθένωση των ανθρώπων, μητέρα της κατακρίσεως, απόγονος των επαίνων, απόδειξη ακαρπίας, φυγαδευτήριο της βοηθείας του Θεού, πρόδρομος της παραφροσύνης, πρόξενος πτώσεων, αιτία της επιληψίας, πηγή του θυμού, θύρα της υποκρίσεως, στήριγμα των δαιμόνων, φύλακας των αμαρτημάτων, δημιουργός της ασπλαχνίας, άγνοια της συμπάθειας, πικρός κριτής, απάνθρωπος δικαστής, αντίπαλος του Θεού, ρίζα της βλασφημίας.

Πόσο νοσηρός είναι λοιπόν ο εγωκεντρικός άνθρωπος, αφού στενεύει το πλάτος της ευεργεσίας προς τον εαυτό του, διότι ακριβώς δεν θέλει να ολοκληρωθεί και να ανοιχτεί αγαπητικά με τους συνανθρώπους του, με αποτέλεσμα ο πλησίον να γίνεται η κόλασή του. Αλλά όχι μόνο αυτό αλλά με αυτόν τον τρόπο ακόμη και ο ίδιος ο εγωκεντρικός άνθρωπος αυτομηδενίζεται και αυτοκαταργείται, αυτοκολάζεται.

Ο Θεός μας δείχνει με τον λόγο και την αγία ζωή Του την στροφή και την έξοδο από τα κλειστά και νοσηρά κοινωνικά συστήματα. «Όποιος θέλει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας πάρει το σταυρό του, και ας με ακολουθήσει» Μακάριος λοιπόν εκείνος ο οποίος Τον ακολουθεί διότι «Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής»
http://www.constantinosa.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12:2010-05-28-11-36-55&catid=5:2010-05-27-14-44-38&Itemid=11

2 σχόλια:

  1. ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ...

    "Πω-πω, σκόνη που σήκωσα!",
    είπε η μύγα που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος.

    ~Αίσωπος~

    ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή