Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

"Αγάπα και κάνε ό,τι θες"

Ο τρόπος αυτός, της δράσης του νόμου, είναι τελείως διαφορετικός απο την ποιμαντική μεθοδολογία της εκκλησίας μας. Ο νόμος υποχρεώνει, επιβάλλεται και τιμωρεί. η Εκκλησία παρακαλεί, προτρέπει και παιδαγωγεί. Διδάσκει ότι "δικαίω νόμος ού κείται", όχι για να πολεμήσει τον νόμο, αλλά για να δείξει ότι ο άνθρωπος του Θεού δεν χρειάζεται τον ανθρώπινο νόμο για να κάνει αυτό που πρέπει. 



Αυθόρμητα και απλά, ενεργεί ως ελεύθερο όν, με μόνο του περιορισμό την αγάπη. "Αγάπα και κάνε ό,τι θές", θα πει σε μια φραστική υπερβολή ο ιερός Αυγουστίνος, για να δηλώσει εμφατικά, το πόσο τελειοποιεί τον άνθρωπο η αγάπη, όταν κυριαρχήσει στο είναι του, γιατί αποκλείεται να τον οδηγήσει σε λάθη ή παρεκτροπές. 


Παίρνοντας αφορμή απο το δικαίωμα του ανθρώπου στην τροφή και την επιλογή της, έρχεται να τεθεί το ζήτημα της διάκρισης. 
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει πολλά. 
Επίσης, πολλές φορές αποκτά τη δυνατότητα να κάνει ακόμη και όσα δεν πρέπει και δεν τον τιμούν.
  

Τι επιλέγει; Ή καλύτερα, πως επιλέγει;
Το κριτήριο στην επιλογή είναι η αγάπη του αδελφού. 
Κάνω αυτό που θα στενοχωρήσει, σκανδαλίσει, προβληματίσει λιγότερο έως καθόλου τον αδελφό μου. Και επιλέγω κυρίως αυτό που θα τον ωφελήσει, διδάξει, παραδειγματίσει περισσότερο, ακόμη κι όταν δεν είναι ώριμος για να το καταλάβει. 
Θα δώσει ο Θεός και θα έλθει η ώρα που θα το νιώσει και θα το αναγνωρίσει. Αρκεί ο δικός μου τρόπος υπάρξεως να μην είναι εγωιστικός αλλά αγαπητικός, όχι διεκδικητικός αλλά ευεργετικός, καθόλου ωφελιμιστικός αλλά ωφέλιμος. 
Με έναν λόγο, όπως τον υπαγορεύει η αγάπη του Θεού στη συνείδησή μου. 
Αρχιμ. Ι.Ν