Η λογική επικαλείται
τον ορατό κόσμο σαν μαρτυρούμενη ένδειξη ύπαρξης
(..όταν ορώ τα έργα των χεριών Σου../ψαλμός)


Επίγεια μάτια αδυνατούν να ατενίσουν το «απρόσιτο» φως, που η θεότητα "οικεί"

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Οδηγοί Τυφλοί


Εσείς που αναλάβατε να κυβερνήσετε αυτό το λαό, είστε οι πιο ακατάλληλοι! Οι δούλοι των παθών δεν μπορούν αν γίνουν κυβερνήτες των λαών. Είστε τυφλοί, τυφλοί στην ψυχή, απείρως χειρότεροι απο τους τυφλούς που τρία χρόνια τώρα θεραπεύω. Και ενώ η τύφλωσί σας είναι τέτοια που δε μπορείτε να διακρίνετε το φως απ' το σκοτάδι και την αλήθεια απ' το ψέμα, έχετε την αναίδεια να λέτε πως βλέπετε. Γι' αυτό, ενώ όλοι οι τυφλοί θα θεραπευθούν, εσείς θα μείνετε τυφλοί. Θα κυλιέστε στο έρεβος, και θα παρασύρετε και πολλούς άλλους ακόμη στα σκότη. Σεις θα καταστρέψετε το λαό μου. "Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί..."
  • κι εσείς οι επιστήμονες, που στα εργαστήριά σας οι φονείς των λαών βρίσκουν το μεγαλύτερο σύμμαχο, είστε τυφλοί! Εσείς είστε οι κυρίως υπεύθυνοι του παγκοσμίου δράματος.
  • κ' εσείς οι κοινωνιολόγοι, που καταρτίζετε σχέδια επι σχεδίων για την αναβάθμιση της ζωής και όμως οι κοινωνίες αναστενάζουν
  • κι εσείς οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί, που έχετε στα χείλη την "ειρήνη" αλλά στα βάθη της καρδιάς σας σχεδιάζετε πολέμους και ακονίζετε, τα μαχαίρια σας, για να σφάξετε λαούς.
  • Αλλά....για να είμαστε δίκαιοι, έχουν και οι λαοί τεράστιο μερίδιο ενοχής, διότι, παρασυρόμενοι απο απατηλά συνθήματα, δεν εκλέγουν εκείνους που λόγω ήθους και αρετής αξίζει να κυβερνούν τους λαούς, εκλέγουν δημαγωγούς, διεθνείς απατεώνες και εγκληματίες, δούλους παθών και ελαττωμάτων που υπόσχονται παράδεισο και δίνουν κόλαση και οδηγούν τους λαούς στην ομαδική αγχόνη. 


Οι ισχυροί της γής, συνέρχονται σε συνέδρια για να διαλύσουν τάχα τα σκοτάδια και όμως η ανθρωπότης, αντί να δει φώς, βυθίζεται περισσότερο στο σκοτάδι. 
"Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί..."
...........
Ενώ οι άπιστοι, παρ' όλα τα φώτα της επιστήμης τους, θα σκοντάφτουν και σαν τυφλοί μέσ' στο μεσημέρι θα ψηλαφούν,  οι ταπεινοί και καταφρονημένοι, αυτοί δηλαδή που γνώρισαν και αγάπησαν τον Ιησούν, θα είναι ¨Οι μόνοι αληθινά Βλέποντες"!
Επίσκοπος Αυγουστίνος

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

«Ό,τι από την Ελλάδα μ’ εμποδίζει να σκεφτώ τον Ελληνισμό, ας καταστραφεί»


 Ο έλληνας ποιητής γράφει σαν να είναι σήμερα


Στὸ μεταξὺ ἡ Ἑλλάδα ταξιδεύει ὁλοένα ταξιδεύει
κι ἂν «ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροῖς»
εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θέλησαν νὰ πιάσουν τὸ μεγάλο καράβι μὲ τὸ κολύμπι...

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1936. ΟΙΚΙΑ ΦΛΩΡΟΥ, ΑΙΓΙΝΑ. 
Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότατο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτό το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι -αδιάφορο, χαραχτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα.

ΤΕΤΑΡΤΗ, 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1938, ΑΘΗΝΑ. 
Ο τόπος αυτός που μας πληγώνει, που μας εξευτελίζει. Η Ελλάδα γίνεται δευτερεύουσα υπόθεση, όταν συλλογίζεται κανείς τον Ελληνισμό. Ό,τι από την Ελλάδα μ’ εμποδίζει να σκεφτώ τον Ελληνισμό, ας καταστραφεί. Αν ήταν δίκαιο να μεγαλώσει ο τόπος αυτός, δεν ήταν για να έχουμε περισσότερους βουλευτές, νομάρχες ή χωροφύλακες· ήταν για να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί σε μια γωνιά της γης ο Ελληνισμός -αυτή η ιδέα της ανθρώπινης αξιοσύνης και της ελευθερίας, όχι αυτή η αρχαιολογική ιδέα.

Δεν πιστεύω σ’ αυτούς τους ανθρώπους που φλυαρούν, ή στους άλλους που δεν ξέρουν τι κάνουν· δεν εννοώ να βουλιάξω μέσα στην απερίγραπτη μιζέρια των χαρακτήρων -πιστεύω σε δυο-τρεις ιδέες που προχωρούν, και τώρα ακόμη, ύστερ’ από χιλιάδες χρόνια, σ’ αυτή τη γλώσσα. Γι’ αυτές τις δυο-τρεις ιδέες που πρέπει να ζήσουν εδώ, και μονάχα εδώ θα μπορούσαν να ζήσουν καθώς τις σκέπτομαι, υπομένω αυτή την αθλιότητα.

Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ΄. 16 Απρίλη 1934 – 14 Δεκέμβρη 1940, Ίκαρος, Αθήνα 1984
.........υπομένω αυτή την αθλιότητα.
πηγή:http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG2315

........ελπίζοντας σε Πράγματα ποὺ ἀλλάξαν τὴ μορφή μας
βαθύτερα ἀπ᾿ τὴ σκέψη καὶ περισσότερο δικά μας

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Εγκράτεια και διανοητική γονιμότητα


του Αναστασίου Β. Αντωνοπούλου

"Εκείνοι", λέει ο μεγάλος Ελβετός Ψυχίατρος Erich Stern, "οι οποίοι δεν κυριαρχούν επί των ενστίκτων τους, ουδέποτε κατόρθωσαν να παράγουν μεγάλα έργα..., διότι, εάν κανείς θελήσει να δημιουργήσει πνευματικά έργα, του είναι απολύτως αναγκαίο να παραιτηθεί της ικανοποιήσεως των ενστίκτων, διότι ο άνθρωπος, του οποίου η ζωή εξαντλείται στην γενετήσιος ορμή, δεν είναι δυνατόν να είναι ικανός να δημιουργήσει αξίες". "Η δύναμη της θελήσεως και η εγκράτεια", γράφουν τα "σεξουαλικά προβλήματα", βιβλίο το οποίο εξεδόθη στο Παρίσι το 1936 και γράφουν Γιατροί και ακαδημαϊκοί, "παράγουν πλεονασμό ζωής και δυνάμεως και καλλίτερη νευρική κατάσταση ολοκλήρου του οργανισμού".
Κατά τον σοφόν Γάλλο γιατρό Hericourt "ο αγνός βίος υπήρξε σπουδαίος παράγοντας εκτάκτου διανοητικής γονιμότητας  τόσο στο πεδίο της επιστήμης όσο και στα καλλιτεχνικά στάδια. Είναι δε γνωστό, ότι πολλοί μεγαλοφυείς άνθρωποι υπήρξαν αγνότατοι...". Επίσης ο αρχίατρος της Σχολής του Πολυτεχνείου των Παρισίων Polin, έλεγε στις διαλέξεις του προς τους μαθητές του: "πιστέψτε με, ότι στην ηλικία σας μόνο η εγκράτεια είναι ωφέλιμη και προ παντός ευνοϊκότατη, για την διανοητική εργασία". 
Μία άλλη αυθεντία στην Παθολογία και Υγιεινή, ο ιατρός του Ψυχιατρείου της Bicetre των Παρισίων ο Fere, τονίζει ότι: "η εγκράτεια πραγματοποιεί αποταμίευση δυνάμεων. Η Δε γενετήσιος οικονομία συντελεί όχι μόνο στην μακροβιότητα, αλλά αυξάνει και την διανοητική παραγωγικότητα". 
Με κύρος και μεγάλη παρρησία, ο Γάλλος ακαδημαικός Paul Le Gendre, γράφει: "Δεν πρέπει απλώς να επαναλαμβάνουμε, ότι η εγκράτεια είναι μια αρετή, ότι δεν είναι ποτέ επιβλαβής, αλλά, τουναντίον, να βεβαιώνουμε, ότι είναι εγγύηση της μεγαλύτερης σωματικής ρώμης και διανοητικής ενεργητικότητας". Το δυνατόν δε της καταστολής της σεξουαλικής ορμής και την επίδραση της εγκράτειας, δι' ανώτερους πνευματικούς κλπ. σκοπούς, δεν αρνείται ούτε και ο Φρόυντ, αλλά την θέλει σε περιορισμένη κλίμακα, διό και γράφει: "Πρέπει να πούμε, ότι η καταστολή μιας δυνάμεως τόσο δυνατής, όσο το σεξουαλικό ένστικτο, είναι μια προσπάθεια, η οποία δύναται να απορροφήσει όλες τις δραστηριότητες ενός ατόμου. Η καταστολή δια της εξυψώσεως, δια της μεταστροφής των σεξουαλικών δυνάμεων προς πνευματικούς σκοπούς υψηλούς, δεν επιτυγχάνει, παρά μόνον σε μια μειονότητα και πρόσκαιρα".
Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η γενετήσιος ορμή δεν είναι δύναμη ανεξάρτητη της θελήσεώς μας, αλλά δύναμη, η οποία υποτάσσεται στην βούλησή μας και στις ανώτερες πνευματικές ορμές. Γι' αυτό ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει να περιποιηθεί τον σωματικό του οργανισμό, για να είναι έτοιμος να εξυπηρετήσει το πνεύμα του, να παράγει μεγάλα έργα και να δημιουργήσει και πνευματικά, θα αντιληφθεί ακόπως ότι το γενετήσιο ένστικτο υποτάσσεται στην θέλησή του και τους ηθικούς κανόνες και λαμβάνει, εν αρμονία και συνεργασία με τις άλλες λειτουργίες την κανονική του θέση. Θα δει ότι με αυτή την συνεργασία των ενστίκτων και ορμών του, προετοιμάζει έναν οργανισμό καθ' όλα άρτιο και έτοιμο να εκπληρώσει την αποστολή του, δηλαδή θα είναι ο Κύριος του Εγώ του και της πνευματικής του υπόστασης και όχι οι ορμές και τα ένστικτά του. 

"Η Γενετήσιος ορμή, εξαρτάται εκ παντοίων ψυχικών παθών, παραστάσεων, του τρόπου του Ζήν και καταστέλλεται υπο της ανωτέρας διανοητικής δυνάμεως του ανθρώπου". 

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη. Ν.Καζαντζάκης